Klimmen naar ruim 4,5km hoogte!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
07 April 2011 | Nepal, Pokhara
Namaste!
Jaja, ook na mijn 2de trekking ben ik weer veilig (en deze x kerngezond) terug in het vertrouwde Pokhara! Het was wederom een geweldige trekking met misschien nog wel een mooier uitzicht!
Woensdagochtend ben ik vertrokken met de bus waarna me meteen een ochtendje trappenlopen stond te wachten. Deze x had ik geen porter dus mocht ik mijn spullen zelf dragen waardoor mijn tas me aardig naar beneden duwde:) Mijn gids wilde natuurlijk best mijn tas dragen maar hij kreeg me alleen overgehaald om mijn slaapzak aan hem te geven, want ik wil het natuurlijk wel zelf doen(A)
Gelukkig hadden we alleen op dag 1 trappen en de rest bestond voornamelijk uit lopen in de bossen. Paden kennen ze amper en als ze die al kennen lagen ze bezaaid met blaadjes waardoor ze niet te zien waren. Het jammere was ook dat boomstronken, stenen en wortels ook niet te zien waren waardoor ik regelmatig een misstap maakte of mijn enkel omzwikte. Maar door mijn uberhippe bergschoenen hield ik daar gelukkig niks ernstigs aan over:)
Hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd. Nu ben ik a niet zo'n held in de kou maar dit sloeg echt alles. Op sommige stukken was ik mijn gids kwijt omdat we midden in een wolk zaten en ik dus niet veel meer zag dan 2 meter rondom mij. Het zinnetje " Resham, Where are you??" was dan ook regelmatig in de bergen te horen.:) Naast het feit dat het kouder werd, was ook de variatie aan voedsel ver te zoeken waardoor zowel mijn lunch als avondeten vaak uit Dahl Bath bestond. Iets wat ik gelukkig in Pokhara ook al elke dag eet... joehoe! Maar door al het lopen had ik honger als een paard dus de onmenselijk grote hoeveelheden die ze opschepte kreeg ik zonder al te veel moeite naar binnen gewerkt.
Vanaf forest Camp (waar we op dag 2 gelunchd hebben, en zo'n 3km hoog ligt) was het alleen nog steil omhoog naar onze volgende slaapplaats, Low Camp. Het begon te hagelen waardoor het lopen niet veel makkelijker werd, maar we kwamen ruim voor de avond aan. We konden niet doorlopen omdat je per dag maar een bepaald aantal meters mag stijgen, en mijn gids vond 1,5 km op 1 dag ruim genoeg voor vandaag:)
Na me gewassen te hebben met een emmer water, ons portie Dahl Bath, en wat gekletst te hebben bij een vuurtje heerlijk in bed gekropen.
De volgende dag liepen we naar High Camp(op zo'n 4 km hoogte).
Omdat het die dag heel erg bewolkt was en het zo'n beetje de hele dag hagelde hebben we die middag weinig meer gedaan. De eigenaar was een gast van 24 dus daar gezellig mee gekletst en samen met mijn gids spelletjes gespeeld. Ook wilde ze van alles weten over hoe het in NL is en hoe t uberhaupt mogelijk is dat ik alleen woon in NL. Ze vonden dat erg vreemd en ik moest maar snel gaan trouwen. En he, toevallig waren zij allebei jonge gasten dus waarom koos ik niet 1 van hen??;) Haha nou ik heb vriendelijk bedankt en mijn slaapzak die nacht maar extra ver dichtgeritst;) Sowieso lag ik ingepakt als een mummy in bed want het was zo koud dat ik al mijn kleren die ik bij had heb aangetrokken en met mijn muts en handschoenen bibberen in slaap ben gevallen.
De volgende ochtend om 5 uur opgestaan om de zonsopgang te zien. Het was enorm helder en de bergen waren zoo mooi! En we waren nog niet eens op Base Camp. Dus na een bordje pap (geen rijst deze x:) ) zijn we begonnen aan de klim naar Base Camp. Een pad bestond er niet en het was letterlijk klimmen op handen en voeten. Door alle hagel die was vastgevroren was het spekglad en was het soms moeilijk omhoog komen. " Take Care, Annemiek" was dan ook een veelgebruikt zinnetje van de 2 gasten. Nou Annemiek kijkt wel uit en is niet zo snel bang dus ik klom in een aardig tempo naar de top. Hoe hoger we kwamen, hoe indrukwekkender het werd. En eenmaal aan de top op zo'n 4,7 km was het echt fantastisch! Mardi Himal Base Camp!Ik kan niet beschrijven hoe het eruit ziet maar ik heb nog nooit zoiets moois gezien! Ik heb denk wel 3 kwartier op een steen gezeten en alleen maar naar de reusachtige bergen gekeken!
Helaas konden we niet te lang blijven want slapen is daar alleen mogelijk in een tent. En dat klonk iets minder aantrekkelijk met een temperatuur van min 10. Dus glibberend en glijdend naar beneden. Onderweg moest ik natuurlijk plassen. Ik denk dat ik toen heb geplast met het mooiste uitzicht maar met je billen in de sneeuw achter een steen is niet heel comfortabel;)
Bij terugkomst in HighCamp merkte ik dat mijn neus zo verbrand was dat er blaren op stonden (oeps, om 5 uur vanochtend niet aan zonnebrand gedacht) maar verder kon ik alleen maar met een hele grote lach terug denken aan die ochtend.
De volgende dag moesten we 8 uur lang lopen, naar beneden helaas. Mijn voeten en knieen vonden dat na een uur of 6 niet meer leuk dus de laatste paar uur gingen erg moeizaam. Maar aan het eind van de dag kwamen we aan in een klein dorpje en sliepen we bij familie van de gids. Ik kon me eindelijk weer wassen (na jezelf 3 dagen niet gewassen te hebben ruik je niet alleen smerig, maar zie je er ook nog eens zo vies uit dan mensen met een boog om je heen lopen) Ik denk dan ook dat ze mij die emmer water uit eigenbelang aanboden:)
Na weer een portie Dalh Bath, eindelijk in slaap gevallen op een bed zonder matras.
De laatste dag was aangebroken en na de familie bedankt te hebben zijn we weer gaan lopen. Het laatste gedeelte was langs een kronkelende rivier waar we soms doorheen moesten. Heaas waren er geen bruggen dus hup schoenen uit, broek omhoog en er doorheen. Het koude water was een welkome verkoeling voor mijn pijnlijke voeten dus zo erg vond ik het niet. Uiteindelijk ergens in de middag aangekomen in Pokhara.
Het was echt super! Maar het was soms een zware tocht en dat hebben mijn spieren en knieen mij ook duidelijk laten weten. Ik word al 3 dagen uitgelachen door de andere vrijwilligers omdat ik waggelend als een pinguin door de straat loop om maar zo min mogelijk mijn benen te buigen, want au dat doet pijn! Maar ach dat gaat ook wel weer over en het uitzicht zal ik nooit vergeten!
Nu ben ik weer gewoon aan het werk in Pokhara. Er zijn 2 nieuwe klaslokalen gebouwd op het schooltje dus ik ben al een paar dagen aan het verven. Met alleen wat kwasten gaat het niet zo snel maar het gaat er steeds mooier uitzien. Als dank krijgen we elke middag Dalh Bath aangeboden en als we geluk hebben zit er ook nog heerlijk geitenvlees bij. Jammmm.....
Ondertussen is mijn ena laatste week al weer bijna voorbij en heb ik nog maar een weekje werken te gaan. Ik probeer dus extra te genieten van mijn leven in Pokhara. Het is ontzettend leuk hier al zijn er ook zo veel trieste dingen. Zo zie ik steeds meer straatkinderen en verslaafd aan hun zakjeslijm zitten te snuiven en me vragen om geld of eten. Ik zie ze vechten om een plaatsje in de groep of half bewusteloos aan de kant van de weg liggen. Ik ben elke keer weer blij als ik een paar uur later langsloop en zie dat hij of zij weg is. Gelukkig, hij leefde tenminste nog denk ik vaak. Al vraag ik me af of dat wel het beste is....
Jaja, ook na mijn 2de trekking ben ik weer veilig (en deze x kerngezond) terug in het vertrouwde Pokhara! Het was wederom een geweldige trekking met misschien nog wel een mooier uitzicht!
Woensdagochtend ben ik vertrokken met de bus waarna me meteen een ochtendje trappenlopen stond te wachten. Deze x had ik geen porter dus mocht ik mijn spullen zelf dragen waardoor mijn tas me aardig naar beneden duwde:) Mijn gids wilde natuurlijk best mijn tas dragen maar hij kreeg me alleen overgehaald om mijn slaapzak aan hem te geven, want ik wil het natuurlijk wel zelf doen(A)
Gelukkig hadden we alleen op dag 1 trappen en de rest bestond voornamelijk uit lopen in de bossen. Paden kennen ze amper en als ze die al kennen lagen ze bezaaid met blaadjes waardoor ze niet te zien waren. Het jammere was ook dat boomstronken, stenen en wortels ook niet te zien waren waardoor ik regelmatig een misstap maakte of mijn enkel omzwikte. Maar door mijn uberhippe bergschoenen hield ik daar gelukkig niks ernstigs aan over:)
Hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd. Nu ben ik a niet zo'n held in de kou maar dit sloeg echt alles. Op sommige stukken was ik mijn gids kwijt omdat we midden in een wolk zaten en ik dus niet veel meer zag dan 2 meter rondom mij. Het zinnetje " Resham, Where are you??" was dan ook regelmatig in de bergen te horen.:) Naast het feit dat het kouder werd, was ook de variatie aan voedsel ver te zoeken waardoor zowel mijn lunch als avondeten vaak uit Dahl Bath bestond. Iets wat ik gelukkig in Pokhara ook al elke dag eet... joehoe! Maar door al het lopen had ik honger als een paard dus de onmenselijk grote hoeveelheden die ze opschepte kreeg ik zonder al te veel moeite naar binnen gewerkt.
Vanaf forest Camp (waar we op dag 2 gelunchd hebben, en zo'n 3km hoog ligt) was het alleen nog steil omhoog naar onze volgende slaapplaats, Low Camp. Het begon te hagelen waardoor het lopen niet veel makkelijker werd, maar we kwamen ruim voor de avond aan. We konden niet doorlopen omdat je per dag maar een bepaald aantal meters mag stijgen, en mijn gids vond 1,5 km op 1 dag ruim genoeg voor vandaag:)
Na me gewassen te hebben met een emmer water, ons portie Dahl Bath, en wat gekletst te hebben bij een vuurtje heerlijk in bed gekropen.
De volgende dag liepen we naar High Camp(op zo'n 4 km hoogte).
Omdat het die dag heel erg bewolkt was en het zo'n beetje de hele dag hagelde hebben we die middag weinig meer gedaan. De eigenaar was een gast van 24 dus daar gezellig mee gekletst en samen met mijn gids spelletjes gespeeld. Ook wilde ze van alles weten over hoe het in NL is en hoe t uberhaupt mogelijk is dat ik alleen woon in NL. Ze vonden dat erg vreemd en ik moest maar snel gaan trouwen. En he, toevallig waren zij allebei jonge gasten dus waarom koos ik niet 1 van hen??;) Haha nou ik heb vriendelijk bedankt en mijn slaapzak die nacht maar extra ver dichtgeritst;) Sowieso lag ik ingepakt als een mummy in bed want het was zo koud dat ik al mijn kleren die ik bij had heb aangetrokken en met mijn muts en handschoenen bibberen in slaap ben gevallen.
De volgende ochtend om 5 uur opgestaan om de zonsopgang te zien. Het was enorm helder en de bergen waren zoo mooi! En we waren nog niet eens op Base Camp. Dus na een bordje pap (geen rijst deze x:) ) zijn we begonnen aan de klim naar Base Camp. Een pad bestond er niet en het was letterlijk klimmen op handen en voeten. Door alle hagel die was vastgevroren was het spekglad en was het soms moeilijk omhoog komen. " Take Care, Annemiek" was dan ook een veelgebruikt zinnetje van de 2 gasten. Nou Annemiek kijkt wel uit en is niet zo snel bang dus ik klom in een aardig tempo naar de top. Hoe hoger we kwamen, hoe indrukwekkender het werd. En eenmaal aan de top op zo'n 4,7 km was het echt fantastisch! Mardi Himal Base Camp!Ik kan niet beschrijven hoe het eruit ziet maar ik heb nog nooit zoiets moois gezien! Ik heb denk wel 3 kwartier op een steen gezeten en alleen maar naar de reusachtige bergen gekeken!
Helaas konden we niet te lang blijven want slapen is daar alleen mogelijk in een tent. En dat klonk iets minder aantrekkelijk met een temperatuur van min 10. Dus glibberend en glijdend naar beneden. Onderweg moest ik natuurlijk plassen. Ik denk dat ik toen heb geplast met het mooiste uitzicht maar met je billen in de sneeuw achter een steen is niet heel comfortabel;)
Bij terugkomst in HighCamp merkte ik dat mijn neus zo verbrand was dat er blaren op stonden (oeps, om 5 uur vanochtend niet aan zonnebrand gedacht) maar verder kon ik alleen maar met een hele grote lach terug denken aan die ochtend.
De volgende dag moesten we 8 uur lang lopen, naar beneden helaas. Mijn voeten en knieen vonden dat na een uur of 6 niet meer leuk dus de laatste paar uur gingen erg moeizaam. Maar aan het eind van de dag kwamen we aan in een klein dorpje en sliepen we bij familie van de gids. Ik kon me eindelijk weer wassen (na jezelf 3 dagen niet gewassen te hebben ruik je niet alleen smerig, maar zie je er ook nog eens zo vies uit dan mensen met een boog om je heen lopen) Ik denk dan ook dat ze mij die emmer water uit eigenbelang aanboden:)
Na weer een portie Dalh Bath, eindelijk in slaap gevallen op een bed zonder matras.
De laatste dag was aangebroken en na de familie bedankt te hebben zijn we weer gaan lopen. Het laatste gedeelte was langs een kronkelende rivier waar we soms doorheen moesten. Heaas waren er geen bruggen dus hup schoenen uit, broek omhoog en er doorheen. Het koude water was een welkome verkoeling voor mijn pijnlijke voeten dus zo erg vond ik het niet. Uiteindelijk ergens in de middag aangekomen in Pokhara.
Het was echt super! Maar het was soms een zware tocht en dat hebben mijn spieren en knieen mij ook duidelijk laten weten. Ik word al 3 dagen uitgelachen door de andere vrijwilligers omdat ik waggelend als een pinguin door de straat loop om maar zo min mogelijk mijn benen te buigen, want au dat doet pijn! Maar ach dat gaat ook wel weer over en het uitzicht zal ik nooit vergeten!
Nu ben ik weer gewoon aan het werk in Pokhara. Er zijn 2 nieuwe klaslokalen gebouwd op het schooltje dus ik ben al een paar dagen aan het verven. Met alleen wat kwasten gaat het niet zo snel maar het gaat er steeds mooier uitzien. Als dank krijgen we elke middag Dalh Bath aangeboden en als we geluk hebben zit er ook nog heerlijk geitenvlees bij. Jammmm.....
Ondertussen is mijn ena laatste week al weer bijna voorbij en heb ik nog maar een weekje werken te gaan. Ik probeer dus extra te genieten van mijn leven in Pokhara. Het is ontzettend leuk hier al zijn er ook zo veel trieste dingen. Zo zie ik steeds meer straatkinderen en verslaafd aan hun zakjeslijm zitten te snuiven en me vragen om geld of eten. Ik zie ze vechten om een plaatsje in de groep of half bewusteloos aan de kant van de weg liggen. Ik ben elke keer weer blij als ik een paar uur later langsloop en zie dat hij of zij weg is. Gelukkig, hij leefde tenminste nog denk ik vaak. Al vraag ik me af of dat wel het beste is....
-
07 April 2011 - 11:19
Wieke:
poeh poeh, wel een verhaal om van te zuchten..
wat die reis betreft wat een tegenstellingen zeg: blaren op je neus vd zon en bibberen vd kou!
en dat verven gaat nu vanzelf natuurlijk, na die al die leerervaringen met je eigen huisje.
nou, help linda en floor maar integreren over een paar weekjes, want het is niet niks wat je daar allemaal ziet en meemaakt begrijp ik.
stiekem kijk ik ook al btje uit naar je terugkomst nu hoor! de m&m's leg ik tegen die tijd klaar, anders heb ik ze zelf al 10x opgesnoept, dat begrijp je ;) !!! -
07 April 2011 - 12:06
Karina:
Wauw wat een mooi ervaring weer.
geweldig. Ik ben benieuwd naar de foto's
Wel sneu dat er ook zoveel ellende te zien is. En dan kun je niks doen. moeilijk hoor
En onze kinderen maar zeuren als ze hun kamer een keer moeten opruimen....... -
07 April 2011 - 14:21
Annick:
Hey Miek! Wat een supermooie tocht weer! Lijkt me niet te beschrijven, het uitzicht wat je dan ziet.
De tijd gaat inderdaad snel. Echt mooi dat je je zo thuis voelt en dat je al zoveel hebt ondernomen. Weer een ervaring om nooit te vergeten. Gelukkig komt de vakantie met Linda en Floor ook snel dichtbij!
Geniet nog lekker van je laatste weekjes!
Kus -
07 April 2011 - 16:05
Linda:
Miek toch! wat een avontuur! Echt wel stoer van je dat je gewoon in je eentje op pad bent gegaan met de gids.. zou ik echt niet zo snel doen denk ik. Tof!
Ik ben heel benieuwd naar al je foto's.. ik denk trouwens dat de volgende canvasdoek hier aan de muur een mooi berg-uitzicht gaat worden haha.
Ik ben langzaamaan al aan het afscheid nemen van je huisje. Vriezer leegeten en alvast wat verhuizen. Zal het wel missen hoor!
Ik zie je over twee weekjes en een nachtje slapen. Jeeeeej!!
Kus Linda -
07 April 2011 - 16:55
Ilse:
Weer een super verhaal! Krijg al helemaal zin in vakantie als ik dat lees.
Geniet ervan en nog veel plezier!
Groetjes, Ilse -
08 April 2011 - 07:14
Erica:
Ha Annemiek,
Een prachtig verhaal en mooie foto's, wat een belevenis!
Geniet er nog even van.
groetjes Erica
-
08 April 2011 - 08:01
Margareth En Lenneke :
Annemiekje!!!
Mijn god, wat een trekking! ABC was daar zeker niks bij.. Ook goed om te horen dat je deze keer maar even niet ziek bent geworden. ;)
Heel veel plezier nog in Pokhara en doe de rgoetjes aan iedereen. Zeg maar dat we iedereen missen!
xx Nepaleesje en Nani -
08 April 2011 - 16:20
Milou:
Hoi tante Annemiek,
Koud zeg ik zou dat nooit doen!
Maar toch heel knap!:-D
Ik heb de brief gekregen.
Xxx Milou -
09 April 2011 - 09:42
Carmenza:
Miek!
Ik vind het stoer van je dat je tocht weer gemaakt hebt, en nog wel in je eentje! Heb je brief ontvangen een paar dagen terug, vond het echt heel leuk om te lezen!
Nog even en dan ga je lekker vakantie vieren met Linda en Floor (als je dat al niet heel veel gedaan hebt de afgelopen tijd....haha). Geniet er ontzettend van met z'n drieën! Ondertussen streep ik de aftelkallender af totdat je terug komt, ik kan niet wachten!
Genietse meid.
Dikke kus uit brabant! -
11 April 2011 - 05:44
Eline:
wat veel lopen zeg! dat jij dat vol houd :-) `k mis je wel hoor dus kom maar gauw terug. dan maken we voor jouw een lekkere hollandse stampot haha. maar als je het niet erg vind eet ik dan niet mee. hier is het super oke zoals je aan de telefoon hoorde
dus heeeeeeeel veeeeeeel kusje knufels van je lieve nicht eline -
11 April 2011 - 10:12
Annelot:
Wow miek, wat een verhaal weer. Leuk om te lezen. Wat goed van je dat je weer zo'n tocht hebt gemaakt, ik doe het je niet na denk ik...
Gelukkig niet ziek en weer veilig terug :)
Het klinkt inderdaad erg triest als je het zo leest, van die kinderen die verslaafd zijn en geen eten hebben, erg hoor!
Succes met de nieuwe klaslokalen mooi maken en geniet van de laatste 1,5 week.
Tot snel!
Xxx
