Happy Newyear!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
16 April 2011 | Nepal, Pokhara
Namaste!
Hier nog een laatste verhaaltje vanuit Pokhara!
Vorige week heb ik de hele week geverfd in de twee nieuwe klaslokalen. Manon was samen met der ouders naar een natuurpark dus heb ik veel tijd door gebracht met mijn gastgezin. Ik ben op familiebezoekjes geweest en heb samen met Rita (mijn gastmoeder) gekookt. Ook heb ik zelf gekookt aangezien zij ongesteld werd en dan mag je als vrouw de keuken niet in. Misschien moeten we dat in NL ook maar eens invoeren;) Tijdens de familiebezoekjes kreeg ik kip voorgeschoteld. Althans ze zeiden dat het kip was maar daar leek het niet op. Toen ik er op ging kauwen smaakte het ook niet naar kip dus dat deelde ik mee. Ik kreeg als antwoord: " Oh, maar t zijn ook de ingewanden van de kip, niet het vlees" Aha...nou kauwen en slikken dan maar aangezien meerdere ogen op mij gericht waren om te kijken hoe ik at.;)
Vorige week vrijdag avond stond er een avondje stappen op de planning. Samen met Danny en Marjolein (2 vrijwilligers) ging ik naar Lake side. Ook mijn gids ging gezellig mee en later schoof er nog een vriend van hem aan. Na wat gedronken te hebben verveelden we ons een beetje dus vroegen we of er niet een andere leuke tent was. We werden naar een cafe gebracht waar de liveband zo slecht was, dat we er na 5 min gillend weg zijn gegaan. Dus toen werden we een 'disco' ingeloosd. Een van die kerels kenden daar mensen dus mochten we gratis naar binnen. Ik heb me kapotgelachen daar binnen.De jongens dansen verschrikkelijk belachelijk en de meisjes hebben jurkjes aan die nog korter zijn dan mijn bikinibroekje. Ik vond het geweldig om naar te kijken maar mijn nepalese vrienden dachten daar anders over dus werd ik zoals bij een schooldisco de dansvloer opgesleurd. Het eerste liedje wat er kwam was natuurlijk Justin Bieber want die is helemaal hip hier. Gelukkig voor mij viel al vrij snel alle stroom uit en werd er medegedeeld dat de generator even van nieuwe benzine moest worden voorzien. Maar na luid geschreeuw van de Nepalezen: " We want more!" kwamen de dj's terug en werden de hippe liedjes voortgezet. Om 11 uur ging het licht aan en was de avond voorbij.
Deze week ben ik nog een paar keer naar het weeshuis gegaan om met alle kinderen te knuffelen, spelen en gezellig te kletsen. Woensdag ben ik ook nog samen met Rita en Manon naar de kapper geweest. Volgens Rita was het wel een hele dure kapper, of we dat geen probleem vonden? Na wat navragen bleek de kapper omgerekend 1 euro te kosten:) Haha nou daar mogen ze mijn haar wel voor verpesten hoor;) De kapsalon zag er super modern uit, maar de manier van knippen sloeg nergens op. Ze begonnen een hap weg te knippen aan de achterkant en vroegen daarna hoe ik het geknipt wilde hebben...Na wat uitleg begon ze verder te knippen en het resultaat is (al zeg ik t zelf) prima! Voor die euro, en met die manier van knippen is het resultaat verrassend goed!
Die dag voelde ik me al niet zo lekker maar het was oudjaarsavond. Dus mezelf toch maar naar Lakeside gesleept om het jaar 2068 in te luiden! Er waren vooral veel dronken Nepalezen die wederom onwijs grappig dansten en later hun eigen broek onder kotsten. Om 12 uur hebben we enthousiast afgeteld en iedereen een gelukkig nieuw jaar gewenst waarna ik snel mijn bed in ben gekropen. Mijn koorts was ondertussen aardig opgelopen waardoor ik bibberend en zwetend tegelijk mijn nacht heb doorgebracht. Mijn gastgezin probeert me al dagen naar de dokter te krijgen maar ik weiger opnieuw in het buitenland naar t ziekenhuis te gaan:D En daarbij is het waarschijnlijk gewoon een griepje die ik wel zal overleven.
Na 2 dagen in bed gelegen te hebben heb ik vandaag besloten dat ik beter ben. Mijn lichaam vind nog van niet maar ik heb beloofd mijn gastzusjes mee te nemen naar Lakeside om met ze pizza te gaan eten. En ik krijg t niet over mijn hart om ze te melden dat dat niet door kan gaan. Daarnaast moet ik nog wat dingetjes regelen voordat ik weg ga dus ik heb simpelweg geen tijd voor nog een dagje bedrust;)
Morgen ga ik met alle kinderen van het weeshuis picknicken voor mijn afscheid. Ik heb van het geld dat ik nog overhad van alle donaties schriftjes gekocht voor het nieuwe schooljaar en voor alle kinderen een velletje stickers en wat lekkers. Ik denk dat ze er enorm blij mee zullen zijn. Ik ga ze stiekem toch wel heel erg missen! Hoewel ik altijd probeer om een bepaalde afstand te bewaren hebben sommige kinderen toch wel een speciaal plekje gekregen. Ik zal morgen moeite moeten doen om niet te laten merken dat ik mijn tranen in moet houden bij het afscheid.
Maar ook het gastgezin ga ik missen. Mijn gastmoeder is pas 26 en heeft duidelijk laten merken hoe fijn ze het vond dat ik een luisterend oor was voor al haar problemen. Ik heb mee mogen maken hoe een Nepalese familie leeft. Ik heb hele mooie dingen uit hun cultuur mee mogen maken maar ook verschrikkelijke dingen gezien en gehoord. Dingen die me nog lang bij zullen blijven.
Gelukkig kom ik hier met Linda en Floor nog terug waardoor ik maandagochtend nog niet helemaal defenitief afscheid hoef te nemen!
Naast het afscheid nemen bereid ik me voor op mijn maandje reizen. Maandag vertrek ik naar Kathmandu en Manon zal me vergezellen de eerste paar dagen. We gaan nog een oude stad bekijken en woensdag zal ik dan eindelijk gaan bungeejumpen. Ik schijt nu al in mijn broek als ik er alleen al aan denk dus ben heel benieuwd hoe ik zal reageren als ik 160 meter de diepte in kijk. Ik vrees dat ze me moeten duwen(A)
Daarna blijf ik nog een paar dagen alleen in Kathmandu en vrijdag sta ik op het vliegveld om Linda en Floor op te halen! Die zullen mij vanaf dan vergezellen tijdens het reizen en ik kan niet wachten om ze weer te zien!
Hier nog een laatste verhaaltje vanuit Pokhara!
Vorige week heb ik de hele week geverfd in de twee nieuwe klaslokalen. Manon was samen met der ouders naar een natuurpark dus heb ik veel tijd door gebracht met mijn gastgezin. Ik ben op familiebezoekjes geweest en heb samen met Rita (mijn gastmoeder) gekookt. Ook heb ik zelf gekookt aangezien zij ongesteld werd en dan mag je als vrouw de keuken niet in. Misschien moeten we dat in NL ook maar eens invoeren;) Tijdens de familiebezoekjes kreeg ik kip voorgeschoteld. Althans ze zeiden dat het kip was maar daar leek het niet op. Toen ik er op ging kauwen smaakte het ook niet naar kip dus dat deelde ik mee. Ik kreeg als antwoord: " Oh, maar t zijn ook de ingewanden van de kip, niet het vlees" Aha...nou kauwen en slikken dan maar aangezien meerdere ogen op mij gericht waren om te kijken hoe ik at.;)
Vorige week vrijdag avond stond er een avondje stappen op de planning. Samen met Danny en Marjolein (2 vrijwilligers) ging ik naar Lake side. Ook mijn gids ging gezellig mee en later schoof er nog een vriend van hem aan. Na wat gedronken te hebben verveelden we ons een beetje dus vroegen we of er niet een andere leuke tent was. We werden naar een cafe gebracht waar de liveband zo slecht was, dat we er na 5 min gillend weg zijn gegaan. Dus toen werden we een 'disco' ingeloosd. Een van die kerels kenden daar mensen dus mochten we gratis naar binnen. Ik heb me kapotgelachen daar binnen.De jongens dansen verschrikkelijk belachelijk en de meisjes hebben jurkjes aan die nog korter zijn dan mijn bikinibroekje. Ik vond het geweldig om naar te kijken maar mijn nepalese vrienden dachten daar anders over dus werd ik zoals bij een schooldisco de dansvloer opgesleurd. Het eerste liedje wat er kwam was natuurlijk Justin Bieber want die is helemaal hip hier. Gelukkig voor mij viel al vrij snel alle stroom uit en werd er medegedeeld dat de generator even van nieuwe benzine moest worden voorzien. Maar na luid geschreeuw van de Nepalezen: " We want more!" kwamen de dj's terug en werden de hippe liedjes voortgezet. Om 11 uur ging het licht aan en was de avond voorbij.
Deze week ben ik nog een paar keer naar het weeshuis gegaan om met alle kinderen te knuffelen, spelen en gezellig te kletsen. Woensdag ben ik ook nog samen met Rita en Manon naar de kapper geweest. Volgens Rita was het wel een hele dure kapper, of we dat geen probleem vonden? Na wat navragen bleek de kapper omgerekend 1 euro te kosten:) Haha nou daar mogen ze mijn haar wel voor verpesten hoor;) De kapsalon zag er super modern uit, maar de manier van knippen sloeg nergens op. Ze begonnen een hap weg te knippen aan de achterkant en vroegen daarna hoe ik het geknipt wilde hebben...Na wat uitleg begon ze verder te knippen en het resultaat is (al zeg ik t zelf) prima! Voor die euro, en met die manier van knippen is het resultaat verrassend goed!
Die dag voelde ik me al niet zo lekker maar het was oudjaarsavond. Dus mezelf toch maar naar Lakeside gesleept om het jaar 2068 in te luiden! Er waren vooral veel dronken Nepalezen die wederom onwijs grappig dansten en later hun eigen broek onder kotsten. Om 12 uur hebben we enthousiast afgeteld en iedereen een gelukkig nieuw jaar gewenst waarna ik snel mijn bed in ben gekropen. Mijn koorts was ondertussen aardig opgelopen waardoor ik bibberend en zwetend tegelijk mijn nacht heb doorgebracht. Mijn gastgezin probeert me al dagen naar de dokter te krijgen maar ik weiger opnieuw in het buitenland naar t ziekenhuis te gaan:D En daarbij is het waarschijnlijk gewoon een griepje die ik wel zal overleven.
Na 2 dagen in bed gelegen te hebben heb ik vandaag besloten dat ik beter ben. Mijn lichaam vind nog van niet maar ik heb beloofd mijn gastzusjes mee te nemen naar Lakeside om met ze pizza te gaan eten. En ik krijg t niet over mijn hart om ze te melden dat dat niet door kan gaan. Daarnaast moet ik nog wat dingetjes regelen voordat ik weg ga dus ik heb simpelweg geen tijd voor nog een dagje bedrust;)
Morgen ga ik met alle kinderen van het weeshuis picknicken voor mijn afscheid. Ik heb van het geld dat ik nog overhad van alle donaties schriftjes gekocht voor het nieuwe schooljaar en voor alle kinderen een velletje stickers en wat lekkers. Ik denk dat ze er enorm blij mee zullen zijn. Ik ga ze stiekem toch wel heel erg missen! Hoewel ik altijd probeer om een bepaalde afstand te bewaren hebben sommige kinderen toch wel een speciaal plekje gekregen. Ik zal morgen moeite moeten doen om niet te laten merken dat ik mijn tranen in moet houden bij het afscheid.
Maar ook het gastgezin ga ik missen. Mijn gastmoeder is pas 26 en heeft duidelijk laten merken hoe fijn ze het vond dat ik een luisterend oor was voor al haar problemen. Ik heb mee mogen maken hoe een Nepalese familie leeft. Ik heb hele mooie dingen uit hun cultuur mee mogen maken maar ook verschrikkelijke dingen gezien en gehoord. Dingen die me nog lang bij zullen blijven.
Gelukkig kom ik hier met Linda en Floor nog terug waardoor ik maandagochtend nog niet helemaal defenitief afscheid hoef te nemen!
Naast het afscheid nemen bereid ik me voor op mijn maandje reizen. Maandag vertrek ik naar Kathmandu en Manon zal me vergezellen de eerste paar dagen. We gaan nog een oude stad bekijken en woensdag zal ik dan eindelijk gaan bungeejumpen. Ik schijt nu al in mijn broek als ik er alleen al aan denk dus ben heel benieuwd hoe ik zal reageren als ik 160 meter de diepte in kijk. Ik vrees dat ze me moeten duwen(A)
Daarna blijf ik nog een paar dagen alleen in Kathmandu en vrijdag sta ik op het vliegveld om Linda en Floor op te halen! Die zullen mij vanaf dan vergezellen tijdens het reizen en ik kan niet wachten om ze weer te zien!
-
16 April 2011 - 06:33
Karina:
Wat jammer dat het einde nu in zicht is. Hopleijk knap je nog beter op voor het laastse afscheid en je maandje reizen.
In ieder geval nog veel plezier op de picknick -
16 April 2011 - 08:22
Annick:
Wat een held ben je toch! Lekkere kipingwanden opeten! Hmmmm.. Ga je dat in NL nu ook maken? :D Leuk dat je daar ook kunt stappen, lijkt me een ervaring op zich!
Geniet nog even van de tijd met je gastgezin, echt mooi dat je zo"n bijzondere band hebt opgebouwd.
Heel veel plezier nog!
Xx -
16 April 2011 - 09:02
Carmenza:
Eigenwijs ding dat je bent! Al snap ik dat je een beetje genezen bent van de buitelandse ziekenhuizen ;).
Gelukkig is het ziek zijn weer een beetje achter de rug, en kan je gaan genieten van je laatste dagen hier!
Echt goed om te horen dat je er zo'n goede tijd hebt gehad, moeilijk daarom ook om afscheid te nemen. Succes, en heel veel plezier.
En dan natuurlijk je reis met Linda en Floor, geweldig! Heel veel plezier. En we zien elkaar over 4 weken!! YES
Dikke knuffel -
16 April 2011 - 09:26
Floor:
Ik kan ook niet wachten om jou weer te zien hoor!
Bungee jump ze.. ik hoor donderdag je verhalen! Xx -
16 April 2011 - 09:26
Floor:
Ik kan ook niet wachten om jou weer te zien hoor!
Bungee jump ze.. ik hoor donderdag je verhalen! Xx -
16 April 2011 - 09:50
Saar:
Lieve Miek,
Wat is de tijd toch snel gegaan! Fijn dat je het er zo naar je zin hebt gehad! En je bent natuurlijk voorlopig nog niet terug! Geniet er nog lekker van!
Dikke kus -
16 April 2011 - 16:03
Wieke:
oohnee ziek... :(
en natuuuuuuuurrrlijk ga je niet naar een dokter, daar ben je miek voor, maar houd jezelf wel btje streng in de gaten meis!
ach, met bungeejumpen stijgt eventuele koorts naar je tenen, voelt vast minder erg ?! haha
dagdaaaaaaag -
16 April 2011 - 18:04
Nanda:
Heel veel plezier Annemiek met Floor en Linda en erg bedankt voor je leuke verhalen. Kom weer goed en gezond thuis! Groet Nanda, Pr.beek. -
17 April 2011 - 16:17
Alice:
Dankjewel Annemiek voor het mee mogen "reizen" op al jouw avonturen. We hebben er van genoten!
Een heel fijne vakantie straks met Floor en Linda.
Dikke zoen,Alice en Jos. -
20 April 2011 - 13:36
Annelot:
Hee miek,
Wat fijn dat je het zo goed naar je zin hebt gehad! Beetje balen van de koorts maar hopelijk is dat nu helemaal beter! Als het goed is ben je vandaag (misschien wel NU!!!) aan het bungeejumpen...!! Je hebt wel lef!
Geniet nog van het reizen en tot over een paar weekjes!!
Xxx -
02 Mei 2011 - 07:34
Hanneke:
Nou happy newyear nog maar dan he ;) !!
Leuk stapverhaal ook haha
Afscheid nemen blijft vervelend.
