Tante Annemiek en Blije gezichtjes in een bergdorp
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
17 Maart 2011 | Nepal, Pokhara
Namaste!
Ik ben weer tante:D Ik kreeg gister een telefoontje dat mijn zus bevallen is van een gezonde zoon genaamd Owen. Hoewel ik aan de andere kant van de wereld zit ben ik natuurlijk erg trots en krijgt heel mijn buurt de hele dag al te horen dat ik een nieuwe neefje heb! Nu had ik wel graag even thuis geweest maar buiten dat heb ik nog weinig heimwee!
Vorige week heb mezelf mogen uitsloven in de keuken. onze gastmoeder ging potatochapati's maken en ik heb braaf geholpen. het zijn een soort pannenkoeken met aardappel en chilli. erg lekker en een welkome afwisseling van de Dahl Bath. Afgelopen weekend zijn we met z'n 6en naar 2 meren buiten Pokhara gegaan. Erg mooi en een rustige omgeving. veel minder toeristisch dan Pokhara dus fijn om dat ook weer even te zien. we besloten rond het meer te lopen maar het bleek al snel dat dat niet echt ging dus gingen we de bergen maar in. We kwamen echt door kleine dorpjes en het leek alsof we bij mensen in de achtertuin liepen maar ze zeiden niets dus ach dan lopen we maar door! 's avonds nog gezellig naar lakeside gegaan om cocktails te drinken, ook wel eens leuk:D Al kan dat al het gezuip van jullie met Carnaval niet overtreffen natuurlijk;) Op de terugweg met z'n 6en in een taxi... ach past best!
In Nederland hebben veel mensen mij geld gegeven en ik had beloofd het goed te besteden. nou dat heb ik afgelopen paar dagen gedaan! Onze contactpersoon kende een dorpje in de bergen waar veel kinderen zo arm zijn dat ze geen schoolkleding hebben of alleen hele kapotte. Ook schoenen en een schooltas hebben ze vaak niet maar ze moeten erg ver door de bergen lopen om bij school te komen. Dit vond ik erg sneu om te horen dus besloot ik samen met mijn huisgenootje schoolkleren, schoenen, sokken, potlode, gummen, puntenslijpers, schriften en een schooltas voor 31 kinderen te kopen. Binod (onze contactpersoon) ging mee zodat wij gewoon een eerlijke prijs betaalden. hij ging vaak een winkel in, onderhandelde en wij bleven buiten om de hoek staan. Als hij dan een goede prijs geregeld had riep hij ons en konden we komen haha! Maar ach het werkte goed!
Maandag vertrokken we naar het bergdorpje. met alle spullen een taxi in om ons naar de plaats Hemja te brengen. Onderweg werden we anagereden door een bus. Ik zag m zo op me af komen maar gek genoeg schrok ik totaal niet. het viel ook allemaal reuze mee dus na wat discussies over wie z'n schuld te was reden we weer verder, dan maar met deuk. In Hemja pakten we de jeep. ik wilde liever met de bus want dat was veel goedkoper (k blijf een hollander;) ) maar was achteraf erg blij met deze keuze. we gingen namelijk echt offrad, door de rivier, steil omhoog en hobbel de bobbel een paar uur lang. (lang leve de reisarmbandjes, ik hoefde niet te kotsen(A) )Vanaf een plaatsje Ghalel zijn we gaan lopen, de bergen verder in. De weg stopte namelijk dus je kan alleen te voet daar komen. Nepalezen lopen neit zo snel dus er 2 uur over gedaan. In Kalimati (het bergdorpje) zijn we eerst (hele vieze!) thee gaan drinken bij een oud vrouwtje en toen zijn wenaar het huis van de ' president' gegaan. daar zouden we slapen.We kregen de meest ranzige dingen te drinken. zo kregen we een soort van melk, maar ze noemde het " after milk". Nou ik denk dat melk die 4 maanden over de datum is zo smaakt. Ook kregen we eigen gemaakte yoghurt (met klonten etc) en buffalo melk. Ik ging regelmatig bijna over mijn nek maarja, wij werden als de belangrijke gasten gezien dus weigeren is onbeleefd. Tegen de avond werd het koud en zijn we binnen rondom het vuurtje gaan zitten. het hele dorp vond het reuze interessant dat wij er waren dus na een tijdje zaten er allerlei mensen om ons heen. voornamelijke mannen tussen de 20 en 30.....
Het vuurtje bleek ook meteen de keuken te zijn en er werd pannetje voor pannetje gekookt. Natuurlijk Dahl Bhat maar daar ben ik ondertussen zo aan gewend dat ik dat wel weg kreeg. wel gaven ze me zooo veel dat ik dacht dat mijn maag ontplofte. op een of andere manier zie ik er schijnbaar hongerig uit want ook in mijn gastgezin krijg ik steeds meer opgeschept.
De kinderen moesten hun bed af staan zodat wij een eigen kamertje hadden. beetje dubbel maar toch stiekem wel erg fijn dat we niet op de grond moesten slapen. het huis was gemaakt van leem dus niet erg warm. het was dan ook flink koud maar gelukkig kregen we dekens. Het bed was alleen een plank dus nachtrust zat er helaas niet in.
de volgende ochtend noodles voor ontbij gekregen en lekker ene kopje thee op. je keek uit op terrasvormige stukken grond waar ze met buffels de grond aan het omploegen waren. Erg ouderwets en geweldig om te zien. Ook liepen er veel mensen voorbij met koeien en buffels die op weg waren naar een stuk gras om ze te laten grazen.
Rond 9 uur gingen we naar het schooltje. Alle spullen werden uitgestald en er was een heel programma voor ons geregeld. de kinderen zaten netjes te wachten en allerlei 'belangrijke' mensen uit het dorp waren aanwezig. Er werden allerlei speeches gehouden en wij kregen duizendmaal dank te horen en een tikka en bloemenkranzen. ze gaven zo veel tikka's dat heel mijn voorhoofd rood was en zo veel bloemen dat ik bijna omviel. Ik voelde me net de koningin. Uiteindelijk meosten wij ook nog een toespraak houden die netjes vertaald werd in het Nepali. Onder luid geklap werd onze speech onthaald. Toen werden alle kindjes een voor 1 bij naam naar voren geroepen en mochten we ze een stapel spullen geven. erg leuk om te doen en geweldig om die lachende gezichtjes te zien. dat zal ik niet snel vergeten! (foto's staan op mijn hyves!) De kinderen liepen met gehavende kleding en kapotte voeten rond dus het was echt op z'n plek.
Daarna werd nog wel even gevraagd of we misschien ook geld hadden om n de toekomst leraren te kunnen betalen. Dat is dan wel weer een beetje jammer maar goed wie niet waagt.... je kan het altijd proberen natuurlijk.
Na weer Dahl Bath gegeten te hebben zijn we wat rond gaan lopen in het dorpje om vervolgens weer een paar uur naar beneden te lopen. Op weg naar de Jeep. De jeep bleek alleen overladen te zijn waardoor na ongeveer ene half uur het dak bijna instorte (wij zaten achter in laadbakje, en daar boven zaten nog 15 man) Binod vertrouwde het niet en we moetsen uitstappen. vanaf toen zijn we gaan lopen. In het begin prima te doen, na een uurtje stijgen en in het stof lopen werd het wat zwaar maar we zijn veilig aangekomen in Pokhara. Toen moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Gister weer gewoon gewerkt en daarna de ouders van Manon opgehaald. Die komen de komende 4 weken bij ons in het gastgezin wonen. Ze gaan binnekort wel trekken dus dan heb ik t rijk voor me alleen (en mijn gastfamilie dan(A) ). Misschien dat ik dan nog een trekking ga doen... want ach nu ik hier toch ben....:)
Vandaag heerlijk op t meer gezeild. Een Amerikaan wilde mij dat wel leren en ik blijk talent te hebben volgens hem...;) maar of dat daadwerkelijk zo is of dat hij me vaker in zijn bootje wil hebben... who knows?!
Ik ben weer tante:D Ik kreeg gister een telefoontje dat mijn zus bevallen is van een gezonde zoon genaamd Owen. Hoewel ik aan de andere kant van de wereld zit ben ik natuurlijk erg trots en krijgt heel mijn buurt de hele dag al te horen dat ik een nieuwe neefje heb! Nu had ik wel graag even thuis geweest maar buiten dat heb ik nog weinig heimwee!
Vorige week heb mezelf mogen uitsloven in de keuken. onze gastmoeder ging potatochapati's maken en ik heb braaf geholpen. het zijn een soort pannenkoeken met aardappel en chilli. erg lekker en een welkome afwisseling van de Dahl Bath. Afgelopen weekend zijn we met z'n 6en naar 2 meren buiten Pokhara gegaan. Erg mooi en een rustige omgeving. veel minder toeristisch dan Pokhara dus fijn om dat ook weer even te zien. we besloten rond het meer te lopen maar het bleek al snel dat dat niet echt ging dus gingen we de bergen maar in. We kwamen echt door kleine dorpjes en het leek alsof we bij mensen in de achtertuin liepen maar ze zeiden niets dus ach dan lopen we maar door! 's avonds nog gezellig naar lakeside gegaan om cocktails te drinken, ook wel eens leuk:D Al kan dat al het gezuip van jullie met Carnaval niet overtreffen natuurlijk;) Op de terugweg met z'n 6en in een taxi... ach past best!
In Nederland hebben veel mensen mij geld gegeven en ik had beloofd het goed te besteden. nou dat heb ik afgelopen paar dagen gedaan! Onze contactpersoon kende een dorpje in de bergen waar veel kinderen zo arm zijn dat ze geen schoolkleding hebben of alleen hele kapotte. Ook schoenen en een schooltas hebben ze vaak niet maar ze moeten erg ver door de bergen lopen om bij school te komen. Dit vond ik erg sneu om te horen dus besloot ik samen met mijn huisgenootje schoolkleren, schoenen, sokken, potlode, gummen, puntenslijpers, schriften en een schooltas voor 31 kinderen te kopen. Binod (onze contactpersoon) ging mee zodat wij gewoon een eerlijke prijs betaalden. hij ging vaak een winkel in, onderhandelde en wij bleven buiten om de hoek staan. Als hij dan een goede prijs geregeld had riep hij ons en konden we komen haha! Maar ach het werkte goed!
Maandag vertrokken we naar het bergdorpje. met alle spullen een taxi in om ons naar de plaats Hemja te brengen. Onderweg werden we anagereden door een bus. Ik zag m zo op me af komen maar gek genoeg schrok ik totaal niet. het viel ook allemaal reuze mee dus na wat discussies over wie z'n schuld te was reden we weer verder, dan maar met deuk. In Hemja pakten we de jeep. ik wilde liever met de bus want dat was veel goedkoper (k blijf een hollander;) ) maar was achteraf erg blij met deze keuze. we gingen namelijk echt offrad, door de rivier, steil omhoog en hobbel de bobbel een paar uur lang. (lang leve de reisarmbandjes, ik hoefde niet te kotsen(A) )Vanaf een plaatsje Ghalel zijn we gaan lopen, de bergen verder in. De weg stopte namelijk dus je kan alleen te voet daar komen. Nepalezen lopen neit zo snel dus er 2 uur over gedaan. In Kalimati (het bergdorpje) zijn we eerst (hele vieze!) thee gaan drinken bij een oud vrouwtje en toen zijn wenaar het huis van de ' president' gegaan. daar zouden we slapen.We kregen de meest ranzige dingen te drinken. zo kregen we een soort van melk, maar ze noemde het " after milk". Nou ik denk dat melk die 4 maanden over de datum is zo smaakt. Ook kregen we eigen gemaakte yoghurt (met klonten etc) en buffalo melk. Ik ging regelmatig bijna over mijn nek maarja, wij werden als de belangrijke gasten gezien dus weigeren is onbeleefd. Tegen de avond werd het koud en zijn we binnen rondom het vuurtje gaan zitten. het hele dorp vond het reuze interessant dat wij er waren dus na een tijdje zaten er allerlei mensen om ons heen. voornamelijke mannen tussen de 20 en 30.....
Het vuurtje bleek ook meteen de keuken te zijn en er werd pannetje voor pannetje gekookt. Natuurlijk Dahl Bhat maar daar ben ik ondertussen zo aan gewend dat ik dat wel weg kreeg. wel gaven ze me zooo veel dat ik dacht dat mijn maag ontplofte. op een of andere manier zie ik er schijnbaar hongerig uit want ook in mijn gastgezin krijg ik steeds meer opgeschept.
De kinderen moesten hun bed af staan zodat wij een eigen kamertje hadden. beetje dubbel maar toch stiekem wel erg fijn dat we niet op de grond moesten slapen. het huis was gemaakt van leem dus niet erg warm. het was dan ook flink koud maar gelukkig kregen we dekens. Het bed was alleen een plank dus nachtrust zat er helaas niet in.
de volgende ochtend noodles voor ontbij gekregen en lekker ene kopje thee op. je keek uit op terrasvormige stukken grond waar ze met buffels de grond aan het omploegen waren. Erg ouderwets en geweldig om te zien. Ook liepen er veel mensen voorbij met koeien en buffels die op weg waren naar een stuk gras om ze te laten grazen.
Rond 9 uur gingen we naar het schooltje. Alle spullen werden uitgestald en er was een heel programma voor ons geregeld. de kinderen zaten netjes te wachten en allerlei 'belangrijke' mensen uit het dorp waren aanwezig. Er werden allerlei speeches gehouden en wij kregen duizendmaal dank te horen en een tikka en bloemenkranzen. ze gaven zo veel tikka's dat heel mijn voorhoofd rood was en zo veel bloemen dat ik bijna omviel. Ik voelde me net de koningin. Uiteindelijk meosten wij ook nog een toespraak houden die netjes vertaald werd in het Nepali. Onder luid geklap werd onze speech onthaald. Toen werden alle kindjes een voor 1 bij naam naar voren geroepen en mochten we ze een stapel spullen geven. erg leuk om te doen en geweldig om die lachende gezichtjes te zien. dat zal ik niet snel vergeten! (foto's staan op mijn hyves!) De kinderen liepen met gehavende kleding en kapotte voeten rond dus het was echt op z'n plek.
Daarna werd nog wel even gevraagd of we misschien ook geld hadden om n de toekomst leraren te kunnen betalen. Dat is dan wel weer een beetje jammer maar goed wie niet waagt.... je kan het altijd proberen natuurlijk.
Na weer Dahl Bath gegeten te hebben zijn we wat rond gaan lopen in het dorpje om vervolgens weer een paar uur naar beneden te lopen. Op weg naar de Jeep. De jeep bleek alleen overladen te zijn waardoor na ongeveer ene half uur het dak bijna instorte (wij zaten achter in laadbakje, en daar boven zaten nog 15 man) Binod vertrouwde het niet en we moetsen uitstappen. vanaf toen zijn we gaan lopen. In het begin prima te doen, na een uurtje stijgen en in het stof lopen werd het wat zwaar maar we zijn veilig aangekomen in Pokhara. Toen moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Gister weer gewoon gewerkt en daarna de ouders van Manon opgehaald. Die komen de komende 4 weken bij ons in het gastgezin wonen. Ze gaan binnekort wel trekken dus dan heb ik t rijk voor me alleen (en mijn gastfamilie dan(A) ). Misschien dat ik dan nog een trekking ga doen... want ach nu ik hier toch ben....:)
Vandaag heerlijk op t meer gezeild. Een Amerikaan wilde mij dat wel leren en ik blijk talent te hebben volgens hem...;) maar of dat daadwerkelijk zo is of dat hij me vaker in zijn bootje wil hebben... who knows?!
-
17 Maart 2011 - 10:39
Hanneke:
Wederom een mooi verhaal!
Je beleeft echt veel mooie dingen.
Een goede en mooie manier om het geld te besteden lijkt me. Zeker als je de dankbare kindjes ziet.
Drink jij nog maar lekker een cocktail das beter dan al dat bier wat ik binnen heb gekregen hoor ;)
En natuurlijk hartelijk gefeliciteerd met je nieuwe neefje, superleuk!!
Is het een leuke Amerikaan :P
Veel plezier weer xxx! -
17 Maart 2011 - 10:45
Wieke:
lijkt die pannenkoek op roti miek?
wat heftig die kinderen.. maar je hebt ze iets moois kunnen geven..
en nu op zoek naar een beschuitje met blauwe muisjes??
dagdaaaag -
17 Maart 2011 - 11:34
Margareth En Lenneke :
Ik vind het niet erg om zo vaak te horen dat je opnieuw een trotse tante bent geworden hoor! ;) (mar) -
17 Maart 2011 - 11:52
Sjaak:
Ha Miek,
Leuk verhaal weer. Enjoy! -
17 Maart 2011 - 12:32
Annelot:
Hee Miek,
Gefeliciteerd! Weer tante, leuk hoor!
Je neefje krijgt vast heel wat knuffels als je terug bent ;)
Wat een leuk verhaal weer, al is een aanrijding wel even schrikken (hier dan).
Fijn dat je zoiets goeds hebt kunnen kopen voor die kinderen. Wel grappig dat het op die manier gaat, maar dan kun je tenminste het geld volledig benutten.
Geniet weer en tot gauw :)
Xxx -
17 Maart 2011 - 14:23
Carmenza:
GEFELICITEERD met je neefje! Wel even gek als je zover weg zit misschien, maar straks kun je hem lekker doodknuffelen!
Je hebt weer veel goeds gedaan deze week! Enne.....ik ben benieuwd hoe jouw zeilkunsten zijn. Ik kan me er van alles bij voorstellen ;)
XXXXXX -
17 Maart 2011 - 16:25
Erica:
Hoi Annemiek,
Als ik het zo lees leek je de koningin wel, geweldig! Op de zure melk na dan ;-(
Fijn dat de kinderen goed geholpen zijn met de kleding en schoenen.
En natuurlijk gefeliciteerd met ons neefje Owen!
groetjes Erica -
17 Maart 2011 - 18:13
Linda:
Ahhh een neefje Owen! Superleuk Miek :d
En wat een mooi doel heb je gevonden voor je sponsorgeld. Wel fijn dat jullie een 'gids' hadden die zo goed op zn intuitie afgaat en jullie uit de jeep haalt voor t dak instort! Moet je toch niet aan denken dat je dat meemaakt!
leef je maar lekker uit met die trektochten hoor! Hier in Nederland maak je dat niet snel meer mee :p
xx -
17 Maart 2011 - 18:26
Sarah:
He Miek,
Allereerste van harte gefeliciteerd met je neefje!! Leuk hoor!
Is het een beetje een leuke Amerikaan ;) Ook daar blijven we uiteraard graag van op de hoogte!!
XXX -
18 Maart 2011 - 16:54
Milou:
Hey,
leuk verhaal :-) , maar wel zielig voor die kinderen met kapotte kleren en nog meer kapotte dingen.
Groetjes
Milou -
30 Maart 2011 - 17:17
Ilse:
Uiteraard gefeliciteerd met Owen!
Fijn dat je het geld weer op een goede manier hebt kunnen besteden!!! Helemaal TOP!
Groetjes, Ilse
