Kijk die blanke!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
14 Februari 2011 | Nepal, Pokhara
Hallo Allemaal!!
Weer veel gezien, gedaan en meegemaakt dus maar weer eens een verhaaltje. Ik ben ondertussen nog niet gaan paragliden:( Het is al weken lekker weer en bijna altijd helder, en net nu ik wilde gaan paragliden was t helemaal bewolkt. Dus ik heb t verzet naar komende zaterdag. Heb er nog steeds veel zin in!!
Vorige week vroeg mijn gastmoeder of ik samen met mijn huisgenootje mee wilde naar een bruiloft.Tuurlijk, altijd leuk! Aangezien ik niet in mijn backpackersoutfit kon gaan heb ik de avond van te voren allerlei kleren van mijn gastmoeder gepast. Onder andere een Sari, maar ik kan me er amper in bewegen dus leek me geen strak plan. Uiteindelijk werd besloten dta ik een soort roze legging, met grlitters en jurk erop moest dragen. Ik voelde me net een clown, maar goed, ik pas me netjes aan aan de cultuur hier;)
Dus dinsdagochtend in een taxi naar de bruiloft. Onderweg werd ik erg nagestaard, nagewezen en uitgelachen. Haha kijk die blanke in dat pakje (geen idee of ze dat zeiden, maar zo klonk t;) ) Eerst gingen we naar het huis van de bruidegom. Allerlei ceremonies met zijn ouders en andere mensen en kregen we een rode stip met rode rijst op ons voorhoofd geplakt. Toen onder begeleiding van een orkestje in een soort optocht door de straat op weg naar wat bussen om naar het huis van de bruid te gaan. Het was een gearrangeerd huwelijk dus ze hebben elkaar nog maar 1x gezien) Met de bus reden we soms door straatjes waar ik niet eens met de fiets doorheen zou gaan, laat staan emt een bus maar uiteindelijk kwamen we aan bij het goede huis. Eenmaal uit de bus geklomen bleek de ceremonie al afgelopen te zijn dus gingen we maar eten. De bruid en de bruidegom kwamen langsgelopen om ook wat te gaan eten. De bruid is gesluierd en kijkt voortdurend naar de grond. schijnt uit respect te zijn, maar t zag eruit alsof ze de verschrikkelijkste dag van der leven had. Wat misschien ook wel zo is als je die avond voor t eerst bij een man moet gaan slapen die je niet eens kent.
Onze gastmoeder begreep gelukkig dat wij het niet heel tof zouden vinden om daar nog uren te zitten, dus zijn we naar het Tibetaanse vluchtelingen kamp geweest wat er toevallignaast lag. Middag in dat kamp staat een grote tempel met enorme budhas erin, erg bijzonder om te zien!
Uiteindelijk zijn we weer bij het huis van de bruidegom beland.Na gekeken te hebben naar wat traditionele dansen en ze overtuigd te hebben van t feit dat het veel beter is dat ik niet mee dan ;), zijn we weer naar huis gegaan. Moe, maar voldaan!
De volgende dag brak mijn gastmoeder har voet door van de trap af te vallen dus die zit al bijna een week met haar voet omhoog in het gips Ze moet nog 5 weken dus iedereen was in rep en roer want wie meot er nu poetsen, koken en de vrijwilligers verzorgen? Nou iedereen helpt wat mee en t gaat prima! Soms krijgen we wel heel ranzig te eten, maar goed dat nemen we dan maar ff op de koop toe! Zo kregen we vorige keer een soort erwtjes te eten die zo hard waren dat ik dacht dat mijn tanden zouden breken. Ook bloemkool is hier een veelgebruikte groente. Ik blijf t raar vinden om dat hier te zien maar de Nepalezen zijn er dol op. En aangezien ik elke smaak die anders is dan Dahl waardeer, vind zelfs ik t lekker. Een beetje jammer is alleen dat we het soms s ochtends door de noodles krijgen en dan moet ik toch echt wel even moeite doen om t weg te krijgen!
De meeste mensen blijken nu ineens best behulpzaam te zijn. Zo ook toen ik een enorme zwarte, harige spin in de wc ontdekte. Held als ik ben heb ik mijn gastvader lief aangekeken die hem netjes voor mij weggehaald heeft(A)
Op mijn kamer heb ik ook en vriendelijke hagedis als huisdier. Daar ben ik dan weer niet bang voor, hij houdt me alleen de hele nacht wakker door vreemde geluiden te maken.
Afgelopen weekend zijn we ipv paragliden maar naar het Gurkha museum geweest. Voor de niet vultuurliefhebbers, dat zijn soldaten die over de hele wereld mee hebben gevochten in allerlei oorlogen. Interessant om een x te zien.
De kinderen in het weeshuis zijn nu gewend aan me en zodra ik binnen kom rennen ze op me af en gebruiken ze mij als levend klimtoestel. Ze zitten werekelijk waar overal en gelukkig is er nog niemand van mijn hoofd, nek, armen, schouders en benen gevallen, maar dat vind ik erg bijzonder! Ondertussen denk ik elke dag dat ik besmet wordt met hordes luizen maar tot nu toe valt het mee!
Ik zie hier nog steeds elke dag bijzondere dingen. Maar omdat je het elke dag ziet vergeet je bijna dat het bijzonder is. Misschien scheelt het dat ik eerdere reizen heb gedaan en daarom niet meer van zo veel dingen opkijk, maar soms wijzen de andere vrijwilligers mij op dingen en dan denk ik, ohja toch best vreemd eigenlijk.
Zo zie ik regelmatig mensen op het dak zitten en een kind van een jaar of 4 borstvoeding geven.
De bussen rijden hier af en aan en als ik denk dat die echt vol zit passen er altijd nog minstens 2 families bij. Beetje jammer dat je dan vaak moet staan en de bussen soms net te klein voor me zijn (jaja, ik ben gewoon groot hier;) )
Rond bergen met afval zwerven vaak kinderen met een grote tas om er bruikbare of eetbare dingen uit te halen. En ik voel me hier al vies want mijn voeten krijg ik echt niet meer schoon, maar die kinderen zien er pas echt smerig uit.
Kortom, het is hier bijzonder en superleuk. Zaterdag een nieuwe poging om te gaan paragliden dus ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Annemiek
Weer veel gezien, gedaan en meegemaakt dus maar weer eens een verhaaltje. Ik ben ondertussen nog niet gaan paragliden:( Het is al weken lekker weer en bijna altijd helder, en net nu ik wilde gaan paragliden was t helemaal bewolkt. Dus ik heb t verzet naar komende zaterdag. Heb er nog steeds veel zin in!!
Vorige week vroeg mijn gastmoeder of ik samen met mijn huisgenootje mee wilde naar een bruiloft.Tuurlijk, altijd leuk! Aangezien ik niet in mijn backpackersoutfit kon gaan heb ik de avond van te voren allerlei kleren van mijn gastmoeder gepast. Onder andere een Sari, maar ik kan me er amper in bewegen dus leek me geen strak plan. Uiteindelijk werd besloten dta ik een soort roze legging, met grlitters en jurk erop moest dragen. Ik voelde me net een clown, maar goed, ik pas me netjes aan aan de cultuur hier;)
Dus dinsdagochtend in een taxi naar de bruiloft. Onderweg werd ik erg nagestaard, nagewezen en uitgelachen. Haha kijk die blanke in dat pakje (geen idee of ze dat zeiden, maar zo klonk t;) ) Eerst gingen we naar het huis van de bruidegom. Allerlei ceremonies met zijn ouders en andere mensen en kregen we een rode stip met rode rijst op ons voorhoofd geplakt. Toen onder begeleiding van een orkestje in een soort optocht door de straat op weg naar wat bussen om naar het huis van de bruid te gaan. Het was een gearrangeerd huwelijk dus ze hebben elkaar nog maar 1x gezien) Met de bus reden we soms door straatjes waar ik niet eens met de fiets doorheen zou gaan, laat staan emt een bus maar uiteindelijk kwamen we aan bij het goede huis. Eenmaal uit de bus geklomen bleek de ceremonie al afgelopen te zijn dus gingen we maar eten. De bruid en de bruidegom kwamen langsgelopen om ook wat te gaan eten. De bruid is gesluierd en kijkt voortdurend naar de grond. schijnt uit respect te zijn, maar t zag eruit alsof ze de verschrikkelijkste dag van der leven had. Wat misschien ook wel zo is als je die avond voor t eerst bij een man moet gaan slapen die je niet eens kent.
Onze gastmoeder begreep gelukkig dat wij het niet heel tof zouden vinden om daar nog uren te zitten, dus zijn we naar het Tibetaanse vluchtelingen kamp geweest wat er toevallignaast lag. Middag in dat kamp staat een grote tempel met enorme budhas erin, erg bijzonder om te zien!
Uiteindelijk zijn we weer bij het huis van de bruidegom beland.Na gekeken te hebben naar wat traditionele dansen en ze overtuigd te hebben van t feit dat het veel beter is dat ik niet mee dan ;), zijn we weer naar huis gegaan. Moe, maar voldaan!
De volgende dag brak mijn gastmoeder har voet door van de trap af te vallen dus die zit al bijna een week met haar voet omhoog in het gips Ze moet nog 5 weken dus iedereen was in rep en roer want wie meot er nu poetsen, koken en de vrijwilligers verzorgen? Nou iedereen helpt wat mee en t gaat prima! Soms krijgen we wel heel ranzig te eten, maar goed dat nemen we dan maar ff op de koop toe! Zo kregen we vorige keer een soort erwtjes te eten die zo hard waren dat ik dacht dat mijn tanden zouden breken. Ook bloemkool is hier een veelgebruikte groente. Ik blijf t raar vinden om dat hier te zien maar de Nepalezen zijn er dol op. En aangezien ik elke smaak die anders is dan Dahl waardeer, vind zelfs ik t lekker. Een beetje jammer is alleen dat we het soms s ochtends door de noodles krijgen en dan moet ik toch echt wel even moeite doen om t weg te krijgen!
De meeste mensen blijken nu ineens best behulpzaam te zijn. Zo ook toen ik een enorme zwarte, harige spin in de wc ontdekte. Held als ik ben heb ik mijn gastvader lief aangekeken die hem netjes voor mij weggehaald heeft(A)
Op mijn kamer heb ik ook en vriendelijke hagedis als huisdier. Daar ben ik dan weer niet bang voor, hij houdt me alleen de hele nacht wakker door vreemde geluiden te maken.
Afgelopen weekend zijn we ipv paragliden maar naar het Gurkha museum geweest. Voor de niet vultuurliefhebbers, dat zijn soldaten die over de hele wereld mee hebben gevochten in allerlei oorlogen. Interessant om een x te zien.
De kinderen in het weeshuis zijn nu gewend aan me en zodra ik binnen kom rennen ze op me af en gebruiken ze mij als levend klimtoestel. Ze zitten werekelijk waar overal en gelukkig is er nog niemand van mijn hoofd, nek, armen, schouders en benen gevallen, maar dat vind ik erg bijzonder! Ondertussen denk ik elke dag dat ik besmet wordt met hordes luizen maar tot nu toe valt het mee!
Ik zie hier nog steeds elke dag bijzondere dingen. Maar omdat je het elke dag ziet vergeet je bijna dat het bijzonder is. Misschien scheelt het dat ik eerdere reizen heb gedaan en daarom niet meer van zo veel dingen opkijk, maar soms wijzen de andere vrijwilligers mij op dingen en dan denk ik, ohja toch best vreemd eigenlijk.
Zo zie ik regelmatig mensen op het dak zitten en een kind van een jaar of 4 borstvoeding geven.
De bussen rijden hier af en aan en als ik denk dat die echt vol zit passen er altijd nog minstens 2 families bij. Beetje jammer dat je dan vaak moet staan en de bussen soms net te klein voor me zijn (jaja, ik ben gewoon groot hier;) )
Rond bergen met afval zwerven vaak kinderen met een grote tas om er bruikbare of eetbare dingen uit te halen. En ik voel me hier al vies want mijn voeten krijg ik echt niet meer schoon, maar die kinderen zien er pas echt smerig uit.
Kortom, het is hier bijzonder en superleuk. Zaterdag een nieuwe poging om te gaan paragliden dus ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Annemiek
-
14 Februari 2011 - 11:45
Annelot:
Hee miek,
Wat een bijzonder verhaal weer. Mooi dat je zo een kijkje hebt kunnen nemen hoe een bruiloft daar is, vreemd idee dat ze elkaar dan pas 1x hebben gezien..
Grappig dat die kinderen jou als klimrek gebruiken ;)
Je gastmoeder dr voet gebroken, auw, gelukkig helpt iedereen dan goed mee. Zo krijg je de meest culinaire creaties ;) En fijn dat je gastvader die spinnen weghaalt!!
Nou meid, tot je volgende verhaal!
En veel plezier met het paragliden :)
Liefs xxx -
14 Februari 2011 - 12:10
Erica:
Ha Annemiek,
Klinkt erg romantisch, een bruiloft in Nepal ;-) Ik ben trouwens erg benieuwd naar je roze glitterpakje, heb je een foto? :-)
Zo te lezen zijn de kinderen daar dol op je, fijn dat ze kunnen genieten van jou liefde, aandacht en vrolijkheid.
liefs Erica -
14 Februari 2011 - 12:14
Annick:
Heej Miek! Klinkt alsof je daar al veel lieve mensen hebt leren kennen. Mooi dat ze allemaal zo gastvrij en vriendelijk zijn. Ik vind het ook gaaf om te lezen dat je zoveel van die cultuur mee krijgt. Als je mee mag naar een bruiloft is toch wel erg bijzonder! Ik ben benieuwd hoe je het paragliden gaat vinden!!! Liefs Annick -
14 Februari 2011 - 13:01
Floor:
Hey meis, geweldig verhaal weer!! Maar eerst zien dan geloven he.. dus ik wil foto's zien bij jouw mooie glitterpakkie, de bruiloft, de bussen vol mensen, de spinnen en straks natuurlijk ook van het paragliden :) Heb je die en kun je ze ergens op internet zetten? Lijkt me leuk!
Ik mail je zsm nog!
Have fun, x Floor -
14 Februari 2011 - 13:25
Hanneke:
Heej Klimrekje!
Je hebt alweer bijzonder dingen meegemaakt zeg!
Wat fijn dat je gastvader de spinnen weg komt halen, hoef ik niet helemaal naar Nepal toe ;)
Heb jij stiekem al even carnaval gevierd in je glitterpakje :P
Snap dat je van veel dingen onderhand niet meer opkijkt, je ben al zo vertrouwd met 'de vreemde' dingen.
Opnieuw veel plezier met paragliden!
Ben benieuwd naar de foto's!
Kus! -
14 Februari 2011 - 14:43
Linda:
hej Miek! Ik wilde je net gaan mailen toen ik ineens je verhaaltje zag staan. *ik mail je zo nog wel :)*
Jammer dat je nog niet hebt kunnen paragliden! Maar dan heb je het in ieder geval nog tegoed :) Je maakt in ieder geval genoeg mee. Heb je al veel gelezen? Of heb je daar geeneens tijd voor?
Ik ben echt blij dat ik ook daarheen kom, dan kan ik die mensen op het dak zien zitten en borstvoeding geven, kan ik ook vieze voeten krijgen en genieten van de Nepalese cultuur :)
Ik ga nu een mailtje schrijven :)
Liefs Linda -
14 Februari 2011 - 14:43
Linda:
hej Miek! Ik wilde je net gaan mailen toen ik ineens je verhaaltje zag staan. *ik mail je zo nog wel :)*
Jammer dat je nog niet hebt kunnen paragliden! Maar dan heb je het in ieder geval nog tegoed :) Je maakt in ieder geval genoeg mee. Heb je al veel gelezen? Of heb je daar geeneens tijd voor?
Ik ben echt blij dat ik ook daarheen kom, dan kan ik die mensen op het dak zien zitten en borstvoeding geven, kan ik ook vieze voeten krijgen en genieten van de Nepalese cultuur :)
Ik ga nu een mailtje schrijven :)
Liefs Linda -
14 Februari 2011 - 15:22
Milou:
Hoi tante Annemiek
Klinkt leuk die bruiloft!:-D
Maar rode rijst een beetje smerig. :-(
Wij hebben teminste een schoon bad.:-p
Ik wens je nog veel plezier.
Xxx Milou. -
14 Februari 2011 - 16:28
Sarah:
He Miek,
Zijn weer een hoop ervaringen die je hebt meegemaakt. Ben zo jaloers op je!! Nieuwe cultuur, nieuwe tradities en nieuwe gewoontes. Niet allemaal geschikt om over te nemen. Maar wel bijzonder om deelgenoot van mogen te zijn! Geniet er met volle teugen van!
Kus -
14 Februari 2011 - 16:50
Wieke:
hai Miekie,
ik begrijp dat je van een hagedisje als huisdier niet meer opkijkt. heeftie ook al bij je geslapen zoals in Suri?
nu niet ziekjes trouwens, want dat is extra rot als je niet thuis bent he..?
zaterdag had ik les en mijn docente bewegingsleer was net 2 dagen terug van 5 weken Nepal, dus van haar heb ik het een en ander gehoord. Dat het snachts zo koud is en overdag warm. Zij had sportief gedaan, bergen beklommen en zo. Ze was jaloers op jou toen ik vertelde dat jij er voor langere tijd zal zijn.
Liefs, Wieks -
14 Februari 2011 - 17:29
Ilse:
Hoi Annemiek,
Zo te lezen maak je weer een hoop mee! Leuk om te lezen hoe je je daar vermaakt en elke keer weer wat nieuws mee maakt.
Succes met het paragliden!
Groetjes, Ilse -
15 Februari 2011 - 05:35
Carmenza:
Miek, heb net alle 2 je verhalen gelezen. Heb erom gelachen. Je verteld het allemaal weer zo smakelijk :d. Je hebt het reuze naar je zin he? Het straalt van je verhalen af! Ik ben blij te horen dat je het zo leuk hebt daar!
XXXXXX -
15 Februari 2011 - 10:07
Karina:
Hoi Annemiek,
Wat bijzonder allemaal weer om te lezen.
En wat leuk dat je hier ook weer een traditionele bruiloft hebt meegemaakt.
hebben ze toch nog niet geprobeerd jou te koppelen? Of heb je je "trouwring"weer aan,ha,ha.
Hopleijk lukt het nu wel om zaterdag te paragliden.
Alvast heel veel plezier en weer gauw tpt mails
liefs Karina xxx
-
15 Februari 2011 - 14:32
Stephanie:
Heey Miek!
Leuk om weer een verhaal van je te lezen! Wat maak jij toch weer ontzettend veel mee!!! Ben erg benieuwd hoe je eruit zag in die roze glitterlegging haha.. Foto's? ;)
Fijn dat t thuis bij je gastgezin zo goed bevalt, wat een pech dat je gastmoeder haar voet heeft gebroken zeg...
Die bruiloft lijkt me erg bijzonder om meegemaakt te hebben. Maar ik ben toch écht geen fan van het 'uithuwelijken' net als jij :p Verschrikkelijk om naast zo'n 'vreemde' man (waarmee je dan dus getrouwd bent) te moeten gaan liggen 's avonds. Gewoon zielig!...
Verder gelukkig veel leuke dingen daar en veel kids die helemaal fan van je zijn! Hoe kan het ook anders ;)
Ik ben blij om te horen dat het goed met je gaat en wens je alvast héél veel plezier met Paragliden!! GAAF hoor!!!
Liefs, xxx Steef
