Het weeshuis en de bruiloft
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
22 December 2008 | Ghana, Tamale
Hallo Allemaal!
Super lief al jullie reacties op mijn vorige verhaal! Lief dat iedereen mee leeft vanuit het koude nederland.
Goed nieuws, vanaf half januari heb ik weer een fototoestel:)
Vorige week zijn we ook begonnen in het weeshuis. Dat werd ook wel tijd want daar kwam ik tenslotte voor. Het weeshuis is echt een hele ervaring. Erg indrukwekkend en bijna niet te vergelijken met het weeshuis waar ik in Suriname heb gewerkt.
De meeste kinderen zijn tussen de 0 en 4 jaar oud, ongeveer stuk of 12. verder nog een stuk of 6 kinderen die al wel naar de bassisschool gaan. Als je daar binnen komt schreeuwen de kinderen om aandacht. ze gaan aan je been hangen, omhelzen je of huilen om opgepakt te worden. het liefst wil je natuurlijk alle kinderen knuffelen maar dat werkt natuurlijk niet.
Er werken ook nog andere vrijwilligers en verder wat Ghanese vrouwen. we hebben de eerste dagen vooral wat rondgekeken en wat meegeholpen waar nodig was (overal dus eigenlijk) en alles maar over ons heen laten komen. Als de kinderen uit bed komen en gegeten hebben moeten ze allemaal op het potje, ook de kinderen van een maand of 7. na een half uur eraf en dan worden ze gewassen en aangekleed. daarna gaan ze naar de speelkamer. wij mee natuurlijk en gezorgd dat de kinderen elkaar niet te vaak en te hard slaan... jaja agressieve kindjes hier, en voor de rest vooral de kinderen aan het lachen maken. knuffelen met de baby's en spelletjes doen met de peuters. Elke lach die ik op zo'n gezichtje getoverd krijg doet me goed:)
Beetje jammer dat de meeste kinderen geen luier dragen zodat ze overal plassen, inclusief op mij. de eerste x voelde dat heel vies, maar daar leer je je heel snel overheen te zetten haha.
Daarna gaan ze weer eten. er stond een grote bak met eten klaar en een van die Ghanese vrouwen zei: " You Feed Them" uhmmmm hoe? ik NL zitten alle kinderen netjes met een slabbetje aan in een kinderstoel en heb je een speciale peuter lepel. hier zitten ze op de rond en stop ik het met mijn handen in hun mond... dat dit een kliederboel wordt hoef ik er denk niet bij te vertellen;)
daarna weer op het potje, andere kleren aan en naar bed. De baby's krijgen ondertussen de fles. zodra het even kan, drinken ze die zelf.
En dat is de ochtend dienst.
's middags komen ze uit bed, gaan spelen in de speelkamer, gaan eten, op het potje, in bad en rond 5 uur/ half 6 naar bed. Geen veilige kinderbedjes, maar gewoon hoge bedjes waar ze uit klimmen.
Opzich een goede structuur maar de manier waarop alles gebeurd, of eigenlijk juist niet gebeurd raakt me wel. Ik moet daar nog echt mijn draai vinden want ik wil wel wat meer doen dan wat knuffelen en liedjes zingen. Daar ga ik de komende tijd maar eens goed over na denken. En tot die tijd me maar verbazen over de slechte hygiene, het slaan van de kinderen en het half uur op de potjes zitten. Ik heb het er wel naar mijn zin n als ik realistisch ben... de kinderen hebben eten, onderdak en de mogelijkheid om naar school te gaan. iets wat ze niet hadden gehad zonder dit weeshuis. Maar ik ben blij dat ik daar niet hoef te wonen!
Het was eigenlijk de bedoeling om het weekend ook te werken maar vrijdag werd ik ziek. dus na 2 dagen in bed doorgebracht te hebben was ik zondag al weer een beetje opgeknapt. In ieder geval goed genoeg om naar de bruiloft van de dochter van de zus van mijn gastmoeder te gaan. We werden mee genomen door ons gastzusje en voorgesteld aan allerlei mensen. lief lachen, buigen naar oude mensen en ze goedemorgen wensen. Daarna werden we op twee stoelen gezet, afgezonderd van de rest. erg ongemakkelijk! Nog ongemakkelijker was het toen de muzikanten met zelfgemaakte banjo's en sambaballen ineens voor mijn neus uitdagend muziek gingen maken. uhmm... hallo:) De bedoeling was uiteindelijk dat we mee naar voren liepen om mee te gaan dansen. Ik keek Linda al verschrikt aan maar ook die zag het eigenlijk niet zitten. Toch zag het er niet naar uit alsof we keus hadden. Dus ik Linda beetgepakt en me over mijn schaamte heen gezet en dansend naar voren gelopen. dus daar stonden we, voor tientallen, tientallen mensen die we niet kenden... te dansen. Prachtig vonden ze het en ook onze gastmoeder kwam stralend en lachend naar ons toe. we kregen muntjes op ons hoofdgeplakt (uit respect?? voor onze dans) die er natuurlijk meteen weer afvielen. toch werden ze opgeraapt en aan de muziekanten gegeven. Na 5 minuten mezelf voor schut te hebben gezet mochten we gelukkig weer gaan zitten. Met een rood hoofd en zo ver mogelijk weg gedoken:)
Niet voor lang want we moesten worden voorgesteld aan de bruid... we werden tegenover haar in een apart kamertje gezet. wat hier de bedoeling van was is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Daarna kregen we een bak rijst (natuurlijk weer rijst) in onze handen geduwd en werden we op stoelen tussen de kinderen gezet. Die vinden blanken erg interessant en ik zag dan ook regelmatig kinderen wijzen, giechelen en ons ongenegeerd aanstaren. Hoezo aapjes kijken?? Maar goed ik maar lief terug lachen, zwaaien en voor de rest hopen dat de tijd snel voorbij gaat. Gelukkig konden we na een paar uurtjes weg omdat we moesten werken.
Een ongemakkelijke ochtend maar wel leuk om een x gezien te hebben!
Ik zit nu alweer 3 weken hier... echt bizar hoe snel de tijd gaat. Morgen avond houden we soort van kerstdiner met alle vrijwilligers. met kerst zelf gaan we misschien even mee naar de kerk en daarna moeten we werken. Niet heel vervelend want met kerst duurt de mis van 8 tot 4 uur smiddags... veel te lang naar mijn idee, dus een goede reden om eerder weg te gaan!
Ik weet dat het bijna kerst is maar daar ben je hier niet echt mee bezig. Kerst in de hitte voelt toch niet helemaal als kerst. Maar ik wil jullie toch allemaal hele fijne kerstdagen wense. En ik hoop dat jullie even aan mij denken als jullie heerlijk zitten te smullen van het kerstdiner en ik met een bordje rijst met een gekookt eitje op mijn schoot zit;)
Veel liefs Annemiek
Super lief al jullie reacties op mijn vorige verhaal! Lief dat iedereen mee leeft vanuit het koude nederland.
Goed nieuws, vanaf half januari heb ik weer een fototoestel:)
Vorige week zijn we ook begonnen in het weeshuis. Dat werd ook wel tijd want daar kwam ik tenslotte voor. Het weeshuis is echt een hele ervaring. Erg indrukwekkend en bijna niet te vergelijken met het weeshuis waar ik in Suriname heb gewerkt.
De meeste kinderen zijn tussen de 0 en 4 jaar oud, ongeveer stuk of 12. verder nog een stuk of 6 kinderen die al wel naar de bassisschool gaan. Als je daar binnen komt schreeuwen de kinderen om aandacht. ze gaan aan je been hangen, omhelzen je of huilen om opgepakt te worden. het liefst wil je natuurlijk alle kinderen knuffelen maar dat werkt natuurlijk niet.
Er werken ook nog andere vrijwilligers en verder wat Ghanese vrouwen. we hebben de eerste dagen vooral wat rondgekeken en wat meegeholpen waar nodig was (overal dus eigenlijk) en alles maar over ons heen laten komen. Als de kinderen uit bed komen en gegeten hebben moeten ze allemaal op het potje, ook de kinderen van een maand of 7. na een half uur eraf en dan worden ze gewassen en aangekleed. daarna gaan ze naar de speelkamer. wij mee natuurlijk en gezorgd dat de kinderen elkaar niet te vaak en te hard slaan... jaja agressieve kindjes hier, en voor de rest vooral de kinderen aan het lachen maken. knuffelen met de baby's en spelletjes doen met de peuters. Elke lach die ik op zo'n gezichtje getoverd krijg doet me goed:)
Beetje jammer dat de meeste kinderen geen luier dragen zodat ze overal plassen, inclusief op mij. de eerste x voelde dat heel vies, maar daar leer je je heel snel overheen te zetten haha.
Daarna gaan ze weer eten. er stond een grote bak met eten klaar en een van die Ghanese vrouwen zei: " You Feed Them" uhmmmm hoe? ik NL zitten alle kinderen netjes met een slabbetje aan in een kinderstoel en heb je een speciale peuter lepel. hier zitten ze op de rond en stop ik het met mijn handen in hun mond... dat dit een kliederboel wordt hoef ik er denk niet bij te vertellen;)
daarna weer op het potje, andere kleren aan en naar bed. De baby's krijgen ondertussen de fles. zodra het even kan, drinken ze die zelf.
En dat is de ochtend dienst.
's middags komen ze uit bed, gaan spelen in de speelkamer, gaan eten, op het potje, in bad en rond 5 uur/ half 6 naar bed. Geen veilige kinderbedjes, maar gewoon hoge bedjes waar ze uit klimmen.
Opzich een goede structuur maar de manier waarop alles gebeurd, of eigenlijk juist niet gebeurd raakt me wel. Ik moet daar nog echt mijn draai vinden want ik wil wel wat meer doen dan wat knuffelen en liedjes zingen. Daar ga ik de komende tijd maar eens goed over na denken. En tot die tijd me maar verbazen over de slechte hygiene, het slaan van de kinderen en het half uur op de potjes zitten. Ik heb het er wel naar mijn zin n als ik realistisch ben... de kinderen hebben eten, onderdak en de mogelijkheid om naar school te gaan. iets wat ze niet hadden gehad zonder dit weeshuis. Maar ik ben blij dat ik daar niet hoef te wonen!
Het was eigenlijk de bedoeling om het weekend ook te werken maar vrijdag werd ik ziek. dus na 2 dagen in bed doorgebracht te hebben was ik zondag al weer een beetje opgeknapt. In ieder geval goed genoeg om naar de bruiloft van de dochter van de zus van mijn gastmoeder te gaan. We werden mee genomen door ons gastzusje en voorgesteld aan allerlei mensen. lief lachen, buigen naar oude mensen en ze goedemorgen wensen. Daarna werden we op twee stoelen gezet, afgezonderd van de rest. erg ongemakkelijk! Nog ongemakkelijker was het toen de muzikanten met zelfgemaakte banjo's en sambaballen ineens voor mijn neus uitdagend muziek gingen maken. uhmm... hallo:) De bedoeling was uiteindelijk dat we mee naar voren liepen om mee te gaan dansen. Ik keek Linda al verschrikt aan maar ook die zag het eigenlijk niet zitten. Toch zag het er niet naar uit alsof we keus hadden. Dus ik Linda beetgepakt en me over mijn schaamte heen gezet en dansend naar voren gelopen. dus daar stonden we, voor tientallen, tientallen mensen die we niet kenden... te dansen. Prachtig vonden ze het en ook onze gastmoeder kwam stralend en lachend naar ons toe. we kregen muntjes op ons hoofdgeplakt (uit respect?? voor onze dans) die er natuurlijk meteen weer afvielen. toch werden ze opgeraapt en aan de muziekanten gegeven. Na 5 minuten mezelf voor schut te hebben gezet mochten we gelukkig weer gaan zitten. Met een rood hoofd en zo ver mogelijk weg gedoken:)
Niet voor lang want we moesten worden voorgesteld aan de bruid... we werden tegenover haar in een apart kamertje gezet. wat hier de bedoeling van was is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Daarna kregen we een bak rijst (natuurlijk weer rijst) in onze handen geduwd en werden we op stoelen tussen de kinderen gezet. Die vinden blanken erg interessant en ik zag dan ook regelmatig kinderen wijzen, giechelen en ons ongenegeerd aanstaren. Hoezo aapjes kijken?? Maar goed ik maar lief terug lachen, zwaaien en voor de rest hopen dat de tijd snel voorbij gaat. Gelukkig konden we na een paar uurtjes weg omdat we moesten werken.
Een ongemakkelijke ochtend maar wel leuk om een x gezien te hebben!
Ik zit nu alweer 3 weken hier... echt bizar hoe snel de tijd gaat. Morgen avond houden we soort van kerstdiner met alle vrijwilligers. met kerst zelf gaan we misschien even mee naar de kerk en daarna moeten we werken. Niet heel vervelend want met kerst duurt de mis van 8 tot 4 uur smiddags... veel te lang naar mijn idee, dus een goede reden om eerder weg te gaan!
Ik weet dat het bijna kerst is maar daar ben je hier niet echt mee bezig. Kerst in de hitte voelt toch niet helemaal als kerst. Maar ik wil jullie toch allemaal hele fijne kerstdagen wense. En ik hoop dat jullie even aan mij denken als jullie heerlijk zitten te smullen van het kerstdiner en ik met een bordje rijst met een gekookt eitje op mijn schoot zit;)
Veel liefs Annemiek
-
22 December 2008 - 15:40
Stephanie:
Heey Miek,
Was erg leuk je van de week even gesproken te hebben op msn. :D Leuk om te horen hoe het eraan toe gaat in het weeshuis, erg appart. :s
Maar t lijkt me idd schitterend om een lach op iemands gezicht te kunnen toveren, volgens mij kan jij dat hartstikke goed! ;)
Haha... die bruiloft was dus een beetje afzien, arme miek! Maar wel goed dat je je niet hebt laten kennen hoor!
Kerst in de hitte lijkt me idd erg bizar, toch wens ik jou ook hele fijne kerstdagen! Ik zal aan je denken meid! ;)
Pas goed op jezelf!
Veel liefs, dikke KUS! XXX -
22 December 2008 - 16:21
Wieke:
dat klinkt zeker anders dan het kinderhuis in Suri..
maar ook hier zal denk ik gelden: doen wat je kunt maar je kan niet alles veranderen.
bestaat jullie kerstdiner met de vrijwilligers ook uit rijst? nee toch zeker he. of friet met een.. ?
zijn er wel Europese producente te koop, zodat je jezelf af en toe kan verwennen?
ik ga je eens even terugmailen.
x Wiek -
22 December 2008 - 19:00
Nanda:
Hoi Miekje, Inderdaad een erg ongemakkelijk bezoek. Zo als je ziet leef ik ook met je mee. Als je weer bij ons bent zal ik je nog eens verrassen met mn aardappelkroketjes. Zo dan heb je iets om naar uit te kijken. We vinden je wel STOER hoor, je doet het toch maar GEWELDIG. Groeten Nanda Prinsenbeek. -
22 December 2008 - 21:36
Maurice:
he sister in law,
Ik kan me niet voorstellen dat een kindje van 7 maanden zolang op een potje moet zitten, kunnen ze eigenlijk wel zitten of moet je ze dan vasthouden ??? Je zal trouwens wel vaak je kleren moeten wassen met al die pissende babies :-) Maar goed als ik je verhaal zo lees is dat nog je minste zorg. Ik ben benieuwd wat je de komende tijd gaat beleven in het weeshuis.
Jij ook een aparte maar fijne kerst toegewenst daar in het warme Ghana, en prettige jaarwisseling !!
Groetjes Maurice
-
22 December 2008 - 21:37
Maurce :
ps nog bedankt voor je kaart !!! Hij was op tijd !! -
22 December 2008 - 21:40
Sjaakeri En Milou:
Morgenavond heel veel plezier op het kerstdiner! En ook al ben je er woensdagavond niet bij, we denken met z'n allen aan je :-)
Net met Christiaan gemaild, hij rijdt gezellig met ons mee.
groetjes Sjaakeri en Milou -
23 December 2008 - 09:19
Carmenza:
Indrukwekkend Miek, wat jij daar in zo'n korte tijd al gezien en meegemaakt hebt. Wat goed van je dat je alles mee doet en het allemaal over je heen laat komen, zo doe je de meeste indrukken op! In dat weeshuis zul je nog wel veel meemaken.Ik denk aan je met de kerst, en eet die oliebol van jou wel op met oud en nieuw....;) En ik zal ook wel een keer extra in het water duiken 1 Januari, volgend jaar staat de nieuwjaarsduik weer bij ons op de planning! Maak er een gezellige kerst van met de andere vrijwilligers en de bevolking, en ik hoop dat mijn brieven snel aankomen.
Smak! Carmenza -
23 December 2008 - 14:56
Lisette:
Hej Annemiek!
Leuk je belevenissen zo te lezen! Wat vervelend zeg van die beroving, ik hoop dat je het een beetje van je af kan zetten. Hier in NL alles goed, we hebben een kerstkaartje voor je op de bus gedaan, ik hoop dat ie op tijd komt, maar toen naar Kenia ging het ook al niet al te snel ;).
Komende donderdag (1e kerstdag) zullen we met de familie een drankje op je drinken!
Heel veel plezier daar en geniet ervan!
Liefs, Lisette en Patrick
-
23 December 2008 - 16:55
Evie:
je bent een van de weinige waar ik al zo vaak de site van heb gelezen. dat doe ik normaal nooit, maar t is heerlijk om te lezen. leuk je verhalen. ik zie het al helemaal voor me en ik kijk uit naar je foto's!!!
groetjes evie -
23 December 2008 - 18:55
Ria En Corné:
Annemiek
Tis wa die overval maar al met al gelukkig dat alles goed is met jou.
Lijkt ons een hele beleving gezien het feit dat Breda al een end weg is voor ons.
We hopen dat je voor de kinderen iets kunt betekenen en ze elke keer dat ze je zien een glimlach op hun gezichtje kunt toveren.
Geniet van de tijd dat je daar zit en bezoek mooie plekken
Nog een fijne kerstdagen en een zeer gezond en gelukkig 2009 toegewenst
Groetjes Tante Ria en Ome Corné -
28 December 2008 - 11:49
Hanneke:
Wat een belevenis weer! Ik ga straks ondervinden hoe het in Suriname is, maar jij hebt nu al vergelijkingsmateriaal. Lijkt me ook wel even wennen ja, zo met die agressieve plassende kindjes. En die glimlach, daar doe je het voor hé! Dat lijkt me ook wel heel bijzonder!
Hoop dat jij toch ook een hele fijne (warme) kerst gehad hebt!
Gelukkig dat je weer een fototoetsel krijgt, kunnen we weer beelden van je avonturen zien :)
xxxx!
-
15 Januari 2009 - 13:03
Cocky:
Leuk verhaal weer! Veel groetjes voor jou, geniet van alles daar. Liefs Cocky
