Laatste Ghana bericht
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
08 April 2009 | Nederland, Breda
Hallo Allemaal
Hier nog 1 verhaal, omdat ik nog niet de tijd heb gehad om iedereen persoonlijk te spreken. Dit zal mijn laatste bericht zijn over mijn Ghana avontuur... daarna zal ik jullie niet meer lastig vallen met mailtjes van waarbenjij;)
Ik ben nu bijna een weekje thuis en met mijn gezondheid gaat het stukke beter. Voel me zeker nog niet helemaal top maar veel slapen en gezond eten doet toch een hele hoop goeds:D
Omdat iedereen onwijs bezorgd was over mij ging het de laatste tijd alleen nog maar over mijn 'ziek' zijn. erg lief natuurlijk maar ik heb ook nog gewoon 4 hele leuke maanden in Ghana gehad. Zelfs het ziekenhuis was een hele bijzondere ervaring!
Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en veel meegemaakt. In het begin was het natuurlijk even wennen aan het primitieve leven en de totaal andere cultuur. Maar eigenlijk ben je zo snel gewend aan je leven daar. Ik heb ontzettend veel gelachen met andere vrijwilligers om het plassen op het gat, het eten wat soms echt te vies voor woorden was en het eeuwige wachten op de altijd te late Ghanees.
Ik heb veel tripjes gemaakt en daardoor veel van het land gezien. Zo'n weekendje weg was altijd een aparte ervaring. uren wachten op een busstation, plassen op een gootje met nog 10 vrouwen om je heen, taxi's waarvan je denkt dat ze op de sloop thuis horen maar toch nog kunnen rijden, taxichauffeurs die soms niet ouder dan 16 zijn en duidelijk het rijbewijs gekocht hebben en overvolle trotro's waar je zo klem in zit dat je na een paar uur je benen niet meer voelt:) Maar natuurlijk ook hele mooie natuur, vriendelijke mensen, veel dieren en natuurlijk de olfiant... want daar was ik tenslotte voor gekomen;)
Het werken met de kinderen was ook een hele bijzondere ervaring. Het was soms moeilijk om te zien hoe kleine kinderen geslagen werden of opgesloten zaten in een klein hokje. Dat doet me natuurlijk wel wat. Maar het was geweldig om die kinderen weer even kind te laten voelen. Boekjes lezen, even 'stiekem' buiten spelen en lekker gek doen met de kinderen zodat ze even onbezorgd kunnen lachen. Een echte toekomst hebben die kinderen niet en die kan ik ze ook niet geven, hoewel ik sommige graag in mijn koffer had gestopt:)
Het schooltje waar ik gewerkt hebt was een stuk 'rijker' en de leraren waren daar wel heel erg aardig. ze waren oprecht dankbaar voor mijn komst en de kinderen stonden allemaal te springen als ze mee mochten voor bijles. In die weken dat ik daar was heb ik natuurlijk niet alle kinderen ineens een stuk vooruit geholpen maar ik hoop dat ze door mijn complimentjes en oefeningen die ze wel goed konden in ieder geval een stukje meer zelfvertrouwen hebben gekregen.
Het feit dat ik eerder naar huis ben gegaan betekent natuurlijk niet dat ik al jullie gesponsorde geld in mijn eigen zak heb gestoken;) Ik vond het super dat jullie zo veel geld hebben gegeven dus ik vond het wel belangrijk dat dat goed tercht kwam. Een deel heb ik uitgegeven aan het weeshuis. we kochten af en toe wat te drinken voor ze, wat fruit of eens een lekker koekje. Ook hebben we leesboekjes gekocht en zijn met de kinderen gaan lezen.
Een ander deel heb ik aan mjn gastgezin uitgegeven. De kinderen een leuke middag bezorgd in het zwembad en de oudere kinderen zijn een keer mee uit eten geweest.
Dan was er nog een jongentje, Habib, die aangereden was door een auto. Zijn kaak was verbrijzeld en hij had een open breuk in zijn been, kortom hij was er slecht aan toe. Hij kon alleen geholpen worden in Accra, maar daar hadden zijn ouders geen geld voor. Toen heeft een Nederlandse vrouw wat rond geaagd of iemand daar geld voor over heeft. Dus ook daar heb ik een deel aan gegeven, zodat die jongen straks hopelijk weer vrolijk rond kan lopen.
Voor het schooltje heb ik was knutselmateriaal gekocht zodat we met de kleuters konden knutselen. Ook heb ik wat leesboeken gekocht om de oudere kinderen engelse les te geven.
Nu had ik nog wat geld toegezegd aan het schooltje om houten banken te laten maken zodat de kinderen in de pauze niet meer op de grond hoefde te zitten. Dat heb ik zelf helaas niet meer kunnen doen maar daar zorgt Janneke voor. Zij zorgt dat het laatste sponsorgeld in houten banken gestopt word en eventueel nog wat andere spullen die ze goed kunnen gebruiken.
Ik wil nog 1 x iedereen bedanken die wat geld gegeven heeft! ik heb er niet heel Ghana mee kunnen redden maar ik heb in ieder geval geprobeerd om het geld goed te besteden!
De afgelopen 4 maanden zijn snel achteraf toch nog snel gegaan. Nu ben ik weer in Nederland en moet ik weer wennen aan heel veel dingen. De Nederlandse cultuur is net wat anders dan de Ghanese;) Ik moet nu bijvoorbeeld weer wennen aan het feit dat er geen geiten op de weg lopen, dat ik geen attractie meer ben met mijn blanke huid, dat ik niet 100 x per dag wordt nageroepen, dat ik niet meer boven een gat hoef te hangen, dat de douche het altijd doet (en nog warm is ook!), dat ik niet meer elke dag rijst met een ei eet en dat het zo'n 30 graden kouder is. Want hoe fijn al die luxe enzo ook is... het is hier toch echt onwijs koud!
Hier nog 1 verhaal, omdat ik nog niet de tijd heb gehad om iedereen persoonlijk te spreken. Dit zal mijn laatste bericht zijn over mijn Ghana avontuur... daarna zal ik jullie niet meer lastig vallen met mailtjes van waarbenjij;)
Ik ben nu bijna een weekje thuis en met mijn gezondheid gaat het stukke beter. Voel me zeker nog niet helemaal top maar veel slapen en gezond eten doet toch een hele hoop goeds:D
Omdat iedereen onwijs bezorgd was over mij ging het de laatste tijd alleen nog maar over mijn 'ziek' zijn. erg lief natuurlijk maar ik heb ook nog gewoon 4 hele leuke maanden in Ghana gehad. Zelfs het ziekenhuis was een hele bijzondere ervaring!
Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en veel meegemaakt. In het begin was het natuurlijk even wennen aan het primitieve leven en de totaal andere cultuur. Maar eigenlijk ben je zo snel gewend aan je leven daar. Ik heb ontzettend veel gelachen met andere vrijwilligers om het plassen op het gat, het eten wat soms echt te vies voor woorden was en het eeuwige wachten op de altijd te late Ghanees.
Ik heb veel tripjes gemaakt en daardoor veel van het land gezien. Zo'n weekendje weg was altijd een aparte ervaring. uren wachten op een busstation, plassen op een gootje met nog 10 vrouwen om je heen, taxi's waarvan je denkt dat ze op de sloop thuis horen maar toch nog kunnen rijden, taxichauffeurs die soms niet ouder dan 16 zijn en duidelijk het rijbewijs gekocht hebben en overvolle trotro's waar je zo klem in zit dat je na een paar uur je benen niet meer voelt:) Maar natuurlijk ook hele mooie natuur, vriendelijke mensen, veel dieren en natuurlijk de olfiant... want daar was ik tenslotte voor gekomen;)
Het werken met de kinderen was ook een hele bijzondere ervaring. Het was soms moeilijk om te zien hoe kleine kinderen geslagen werden of opgesloten zaten in een klein hokje. Dat doet me natuurlijk wel wat. Maar het was geweldig om die kinderen weer even kind te laten voelen. Boekjes lezen, even 'stiekem' buiten spelen en lekker gek doen met de kinderen zodat ze even onbezorgd kunnen lachen. Een echte toekomst hebben die kinderen niet en die kan ik ze ook niet geven, hoewel ik sommige graag in mijn koffer had gestopt:)
Het schooltje waar ik gewerkt hebt was een stuk 'rijker' en de leraren waren daar wel heel erg aardig. ze waren oprecht dankbaar voor mijn komst en de kinderen stonden allemaal te springen als ze mee mochten voor bijles. In die weken dat ik daar was heb ik natuurlijk niet alle kinderen ineens een stuk vooruit geholpen maar ik hoop dat ze door mijn complimentjes en oefeningen die ze wel goed konden in ieder geval een stukje meer zelfvertrouwen hebben gekregen.
Het feit dat ik eerder naar huis ben gegaan betekent natuurlijk niet dat ik al jullie gesponsorde geld in mijn eigen zak heb gestoken;) Ik vond het super dat jullie zo veel geld hebben gegeven dus ik vond het wel belangrijk dat dat goed tercht kwam. Een deel heb ik uitgegeven aan het weeshuis. we kochten af en toe wat te drinken voor ze, wat fruit of eens een lekker koekje. Ook hebben we leesboekjes gekocht en zijn met de kinderen gaan lezen.
Een ander deel heb ik aan mjn gastgezin uitgegeven. De kinderen een leuke middag bezorgd in het zwembad en de oudere kinderen zijn een keer mee uit eten geweest.
Dan was er nog een jongentje, Habib, die aangereden was door een auto. Zijn kaak was verbrijzeld en hij had een open breuk in zijn been, kortom hij was er slecht aan toe. Hij kon alleen geholpen worden in Accra, maar daar hadden zijn ouders geen geld voor. Toen heeft een Nederlandse vrouw wat rond geaagd of iemand daar geld voor over heeft. Dus ook daar heb ik een deel aan gegeven, zodat die jongen straks hopelijk weer vrolijk rond kan lopen.
Voor het schooltje heb ik was knutselmateriaal gekocht zodat we met de kleuters konden knutselen. Ook heb ik wat leesboeken gekocht om de oudere kinderen engelse les te geven.
Nu had ik nog wat geld toegezegd aan het schooltje om houten banken te laten maken zodat de kinderen in de pauze niet meer op de grond hoefde te zitten. Dat heb ik zelf helaas niet meer kunnen doen maar daar zorgt Janneke voor. Zij zorgt dat het laatste sponsorgeld in houten banken gestopt word en eventueel nog wat andere spullen die ze goed kunnen gebruiken.
Ik wil nog 1 x iedereen bedanken die wat geld gegeven heeft! ik heb er niet heel Ghana mee kunnen redden maar ik heb in ieder geval geprobeerd om het geld goed te besteden!
De afgelopen 4 maanden zijn snel achteraf toch nog snel gegaan. Nu ben ik weer in Nederland en moet ik weer wennen aan heel veel dingen. De Nederlandse cultuur is net wat anders dan de Ghanese;) Ik moet nu bijvoorbeeld weer wennen aan het feit dat er geen geiten op de weg lopen, dat ik geen attractie meer ben met mijn blanke huid, dat ik niet 100 x per dag wordt nageroepen, dat ik niet meer boven een gat hoef te hangen, dat de douche het altijd doet (en nog warm is ook!), dat ik niet meer elke dag rijst met een ei eet en dat het zo'n 30 graden kouder is. Want hoe fijn al die luxe enzo ook is... het is hier toch echt onwijs koud!
-
08 April 2009 - 08:44
Stephanie:
Ha miek,
Wat een mooie terugblik op je grote avontuur.
Ik zie je over een paar minuutjes, dan kletsen we lekker verder! ;) Leuk je zo weer te zien, tot zo!
Kusss.. Steef -
08 April 2009 - 08:45
Carmenza:
Zit dit berichtje nu te lezen met als achtergrond muziek Kamers van mijn Hart van de 3J's. Je zult moeten lachen, maar ik krijg er een Afrikaans gevoel van ;). Wat leuk dat je toch nog even een berichtje op je site zet, om het Ghana avontuur op je site af te sluiten. Ik heb het weer met veel plezier gelezen. Ook ik ben nog druk aan het acclimatiseren (ja....na zoveel maanden...) maar samen gaan we daar zeker doorheen komen ;) Laten we binnenkort gewoon is naar de kinderboerderij gaan om tussen de geiten te lopen, 's avonds lekker dineren met rijst en een gekookt ei, en er een dagje sauna aanplakken voor de warmte!!! Ik vind het super fijn dat je weer thuis bent, want ik had het gevoel je al een jaar niet gezien te hebben. Al was dat bij elkaar opgeteld ook wel bijna. We hebben een hoop gelach en gekletst in te halen, dus laten we daar tijdig mee beginnen :D! geniet van alle mensen om je heen hier in Nederland, want je hebt d'r veel nog niet gezien! En ik zal je naroepen op straat hoor...haha!
Tot snel meid, kus! -
08 April 2009 - 10:22
Flo:
Hey miek,
wat leuk dat je nog zo'n laatste bericht erop zet. Heel mooi om te lezen!
Je hebt 4 hele mooie, bijzondere en speciale maanden gehad daar in Ghana. Die ervaring en herinnering pakt niemand je meer af!
Lieve meid, ik zie je snel
Kus floor -
08 April 2009 - 10:51
Erica:
hoi Annemiek,
Leuk om nog één keer je belevenissen te kunnen lezen.
groetjes Erica -
08 April 2009 - 12:53
Christiaan:
Lieverd,
Je mag trots zijn op alles wat je heb gedaan voor de kids daar in Ghana! Ik hoop voor je dat het nog heel eventjes gaat vriezen hier :)
Xxx -
08 April 2009 - 13:29
Bram & Daniëlle:
Meid wij zijn hardstikke trots op je en we wisten natuurlijk zelf ook wel dat onze donatie goed terecht zou komen! Daan of ik zal je één dezer dagen ff een belletje geven om wat af te spreken.
Tot snel
Kus
Bram & Daniëlle -
08 April 2009 - 15:25
Sanne En Carline:
Lieve Annemiek!
Goed om te lezen dat het beter met je gaat!
En zoals je al schreef, je hebt heel veel leuke en goede dingen gedaan in Tamale, en wij hopen dat je er met een heel goed en leuk gevoel op terugkijkt!
Heel vele liefs van Sanne en Carline!
-
08 April 2009 - 19:47
Hanneke:
Wat een mooie afsluiter!
Ik ben blij te lezen dat je met zoveel plezier op je Ghana avontuur terug kijkt.
Inderdaad heel fijn dat alle centjes goed besteed zijn, maar daar twijfelde ik ook niet aan hoor!
Ik snap dat je nu weer heel erg moet wennen....maar ook wel weer leuk, want toch blijft ook Holland bijzonder ;)
Nou hoop dat het snel mooi weer is en je het niet te koud hebt.
Ik heb het in ieder geval lekker warm in Suriname :)Stuur wel een zonnetje naar je toe.
Verder heb ik weer erg moet lachen om de dingen die je vertelt.
Meid, ik mis je wel nu maar nog iets minder dan 3 maandjes :)
Liefs van Hanneke! -
08 April 2009 - 19:56
Ilse:
Hallo Annemiek,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven van je avonturen in het verre Ghana!!!
Liefs, Ilse -
11 April 2009 - 14:16
Judith:
Heeey Annemiek,
Goed om te lezen dat het nu weer een stuk beter gaat!
Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik ineens veel tijd over hebt zonder al die ziekebezoekjes!!!
En wat hebben we wat afgelachen om alle dingen hier in Ghana!
Heel veel beterschap nog en geniet weer van het lekker eten in Nederland (tizet is namelijk niet alles)!!!
Liefs Judith -
19 Juni 2009 - 14:03
Dorine:
Hoi Annemiek. Vervelend dat je in het ziekenhuis hebt gelegen. Je hebt veel meegemaakt. Onze zoon Bas is nu in Tamale en ook in het ziekenhuis. Graag zou ik wat meer van je willen horen. groeten dorine -
19 Juni 2009 - 14:04
Dorine Maris:
Bas verblijft ook in het militair ziekenhuis op dit moment. -
19 Juni 2009 - 20:52
Annemiek:
Hoi dorine, Weet niet of je dit leest maar ik wil je wel wat meer vertellen erover hoor. Mail me anders even, dat gaat makkelijker als via deze site. annemiek.j@hotmail.com
