Retourtje ziekenhuis, enkeltje Nederland
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
05 April 2009 | Nederland, Breda
Hallo
Dit keer een berichtje vanaf het koude Nederland. Sommige wisten al dat ik ziek was, maar ik heb nog niet iedereen ingelicht.
16 maart werd ik een beetje ziekjes... hoofdpijn, duizeligheid en misselijk. Aangezien mijn huisgenootje malaria had ben ik me ook maar even gaan testen. En jahoor, malaria en buiktyfus. Dus met een berg medicijnen weer naar huis.Helaas ging het steeds slechter en werd ik overgeplaatst naar het ziekenhuis. Laten we zeggen... dat was een hele ervaring:D Ik lag gelukkig in het militaire ziekenhuis, en niet in het gewone. Dit ziekenhuis was voor Ghanese begrippen best goed... maar echt snugger zijn die verplegers daar niet. Met ups en downs ging het redelijk met me. Ik had ondertussen bergen antibiotica in mijn lijf en heb non stop aan het infuus gelegen om allerlei stofjes in mijn bloed aan te vullen. Ik had gelukkig wel een eigen kamer... de eerste week heeft mijn huisgenootje bij mij geslapen om me te helpen met van alles en om mij gezelschap te houden... erg fijn! daarna kwam er elke nacht een andere vrijwilliger mij gezelschap houden dus ik lag 's nachts gelukkig niet alleen. je hebt daar namelijk geen alarmknopje om de verplegers te roepen als er iets is dus je moet die zelf gaan halen en wakker maken...en als je dan heel duizelig bent is het erg fijn dat iemand anders dat kan doen;)
na 1,5 week mocht ik thuis verder uitzieken... aan de ene kant erg fijn dat ik naar huis mocht, aan de andere kant was het veel luxer in het ziekenhuis dan in mijn gastgezin. opzich vond ik de afgelopen maanden dat primitieve leven best leuk maar als je ziek bent kan je de lol er net wat minder goed van in zien;) Als je moet rennen naar de wc baal je al, maar als die wc dan een gat is waar de kakkerlakken over je voeten kruipen baal je nog net wat meer haha.
Na een paar dagen knapte ik nog steeds niet op... omdat ik amper sliep was ik helemaal uitgeput en heb ik uiteindelijk besloten om naar huis te gaan. dit tot grote vreugde van mijn familie in NL en de vrijwilligers in Ghana want iedereen maakte zich grote zorgen. Ikzelf was het nog niet helemaal eens met mijn beslissing om naar huis te gaan want je gaat tenslotte niet naar Ghana om eerder naar huis te gaan. Maar aangezien al die bacterieën in mijn lijf soms een operatie tot vervolg geven leek het me verstandiger om in dat geval alvast in NL te zijn. Want een infuus in me lijf tot daaraan toe maar een operatie in Ghana wil je echt niet.
In eerste instantie zou ik maandag naar huis mogen maar de arts van de luchtvaartmaatschappij gaf geen medische goedkeuring... hij vond me nog te ziek om te vliegen. Maar gelukkig kon ik donderdagavond richting NL vliegen. De verzekering heeft begeleiding vanuit NL gestuurd en ervoor gezorgd dat ik een rechtstreekse vlucht met KLM had... eerste klas:D Kijk, ziek zijn heeft soms ook zo zijn voordelen;) je snapt wel dat het voor mij even wennen was... van de armoede in Tamale ineens in de luxe van het eerste klas vliegen. Ik had in 4 maanden tijd vog nooit zo veel verschillend eten gezien als in het vliegtuig en ik werd overspoeld met gratis drinken, filmpjes kijken, massagefunctie in mijn stoel etc...
Eenmaal op schiphol was het superleuk om mijn ouders, zus en vriend weer te zien:D
Vanaf schiphol reden we meteen door naar een ziekenhuis in rotterdam. daar zijn ze gespecialiseerd in tropische ziektes en werd ik helemaal binnenste buiten gekeerd. bloedtesten, lichamelijk onderzoeken en foto's wezen erop dat de infecties in ieder geval weg zijn. ook de maaria was niet meer te zien dus die bergen medicijnen hebben toch geholpen. Ik ben waarschijnlijk zieker geweest van de bergen medicijnen die ze me gegeven hebben dan van de infecties zelf maar goed... de infectie is weg;)
na een aantal uurtjes in het ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis. En daar zit ik nu nog... ik hoop dat ik snel op knap en weer leuke dingen kan gaan doen.
Het blijft jammer dat mijn Ghana avontuur zo af liep maar ook het ziekenhuis was een hele bijzondere ervaring;) en ondanks de 3 weken ziek zijn heb ik een top tijd gehad in Ghana en was het een ervaring om nooit meer te vergeten.
Ik heb ondertussen weer een nieuwe simkaart dus mijn oude nummer is gewoon weer in gebruik.
Ik wil nog even iedereen bedanken die mij in het ziekenhuis gezelschap heeft gehouden en alle mensen in NL die via de telefoon voor wat afleiding zorgde en vooral mijn moeder die alles voor me geregeld heeft!:D Thanks daarvoor!
Dit keer een berichtje vanaf het koude Nederland. Sommige wisten al dat ik ziek was, maar ik heb nog niet iedereen ingelicht.
16 maart werd ik een beetje ziekjes... hoofdpijn, duizeligheid en misselijk. Aangezien mijn huisgenootje malaria had ben ik me ook maar even gaan testen. En jahoor, malaria en buiktyfus. Dus met een berg medicijnen weer naar huis.Helaas ging het steeds slechter en werd ik overgeplaatst naar het ziekenhuis. Laten we zeggen... dat was een hele ervaring:D Ik lag gelukkig in het militaire ziekenhuis, en niet in het gewone. Dit ziekenhuis was voor Ghanese begrippen best goed... maar echt snugger zijn die verplegers daar niet. Met ups en downs ging het redelijk met me. Ik had ondertussen bergen antibiotica in mijn lijf en heb non stop aan het infuus gelegen om allerlei stofjes in mijn bloed aan te vullen. Ik had gelukkig wel een eigen kamer... de eerste week heeft mijn huisgenootje bij mij geslapen om me te helpen met van alles en om mij gezelschap te houden... erg fijn! daarna kwam er elke nacht een andere vrijwilliger mij gezelschap houden dus ik lag 's nachts gelukkig niet alleen. je hebt daar namelijk geen alarmknopje om de verplegers te roepen als er iets is dus je moet die zelf gaan halen en wakker maken...en als je dan heel duizelig bent is het erg fijn dat iemand anders dat kan doen;)
na 1,5 week mocht ik thuis verder uitzieken... aan de ene kant erg fijn dat ik naar huis mocht, aan de andere kant was het veel luxer in het ziekenhuis dan in mijn gastgezin. opzich vond ik de afgelopen maanden dat primitieve leven best leuk maar als je ziek bent kan je de lol er net wat minder goed van in zien;) Als je moet rennen naar de wc baal je al, maar als die wc dan een gat is waar de kakkerlakken over je voeten kruipen baal je nog net wat meer haha.
Na een paar dagen knapte ik nog steeds niet op... omdat ik amper sliep was ik helemaal uitgeput en heb ik uiteindelijk besloten om naar huis te gaan. dit tot grote vreugde van mijn familie in NL en de vrijwilligers in Ghana want iedereen maakte zich grote zorgen. Ikzelf was het nog niet helemaal eens met mijn beslissing om naar huis te gaan want je gaat tenslotte niet naar Ghana om eerder naar huis te gaan. Maar aangezien al die bacterieën in mijn lijf soms een operatie tot vervolg geven leek het me verstandiger om in dat geval alvast in NL te zijn. Want een infuus in me lijf tot daaraan toe maar een operatie in Ghana wil je echt niet.
In eerste instantie zou ik maandag naar huis mogen maar de arts van de luchtvaartmaatschappij gaf geen medische goedkeuring... hij vond me nog te ziek om te vliegen. Maar gelukkig kon ik donderdagavond richting NL vliegen. De verzekering heeft begeleiding vanuit NL gestuurd en ervoor gezorgd dat ik een rechtstreekse vlucht met KLM had... eerste klas:D Kijk, ziek zijn heeft soms ook zo zijn voordelen;) je snapt wel dat het voor mij even wennen was... van de armoede in Tamale ineens in de luxe van het eerste klas vliegen. Ik had in 4 maanden tijd vog nooit zo veel verschillend eten gezien als in het vliegtuig en ik werd overspoeld met gratis drinken, filmpjes kijken, massagefunctie in mijn stoel etc...
Eenmaal op schiphol was het superleuk om mijn ouders, zus en vriend weer te zien:D
Vanaf schiphol reden we meteen door naar een ziekenhuis in rotterdam. daar zijn ze gespecialiseerd in tropische ziektes en werd ik helemaal binnenste buiten gekeerd. bloedtesten, lichamelijk onderzoeken en foto's wezen erop dat de infecties in ieder geval weg zijn. ook de maaria was niet meer te zien dus die bergen medicijnen hebben toch geholpen. Ik ben waarschijnlijk zieker geweest van de bergen medicijnen die ze me gegeven hebben dan van de infecties zelf maar goed... de infectie is weg;)
na een aantal uurtjes in het ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis. En daar zit ik nu nog... ik hoop dat ik snel op knap en weer leuke dingen kan gaan doen.
Het blijft jammer dat mijn Ghana avontuur zo af liep maar ook het ziekenhuis was een hele bijzondere ervaring;) en ondanks de 3 weken ziek zijn heb ik een top tijd gehad in Ghana en was het een ervaring om nooit meer te vergeten.
Ik heb ondertussen weer een nieuwe simkaart dus mijn oude nummer is gewoon weer in gebruik.
Ik wil nog even iedereen bedanken die mij in het ziekenhuis gezelschap heeft gehouden en alle mensen in NL die via de telefoon voor wat afleiding zorgde en vooral mijn moeder die alles voor me geregeld heeft!:D Thanks daarvoor!
-
05 April 2009 - 10:11
Carmenza:
Nou meid, ik ben blij hoor dat je weer terug in Nederland bent! Knap maar gauw op, dan kunnen we veel leuke dingen gaan doen!
KUS -
05 April 2009 - 11:30
Chantal:
nichtje,
ben blij dat je weer thuis bent, en dat het weer wat beter met je gaat. maakte me toch wel een beetje zorgen om je hoor !!
knap maar helemaal snel op, want dant kunnen we snel wat afspreken..
Liefs Chantal -
05 April 2009 - 13:21
Sander:
he!
das nog eens een spannende belevenis!
zonde zonde zonde dat het nu wel afgelopen is...
maar fijn dat je weer redelijk opgeknapt bent!
ik hoop dat ik zulke avonturen in frankrijk niet ga meemaken:P haha al is malaria daar niet echt aanwezig;)
nou nog heel veel beterschap! en een fijne zomer alvast gewenst
groetjes sander -
05 April 2009 - 13:36
Nanda:
Voor jou een minder leuk eind aan je avontuur maar ik voel toch met je ouders etc. mee hoor!! Ik heb vaak aan ze moeten denken toen ik hoorde over je ziek zijn. Gelukkig heb je ook veel mooie dingen om aan terug te denken. Je hebt toch heel veel gezien van het leven daar. Tot Ziens!! Nanda. -
05 April 2009 - 16:13
Linda:
Anna,
Fijn om te horen dat het nu weer goed gaat en dat die infecties weg zijn. Nu lekker thuis, in je eigen omgeving (en vooral eigen bedje) aansterken.
De tijd in Ghana is zeker een mooi avontuur om op terug te kijken.
Nu snel een fotoboek maken :)
Kuss Linda -
05 April 2009 - 20:29
Hanneke:
Hoi Lieve Annemiek,
Ik schrok toch wel even van je mailtje en berichtje hoor, ik had namelijk al een tijdje niets van je vernomen, nou was dat ook wat lastiger natuurlijk omdat ik in Suriname zit!! Ik ben toch blij dat je de (verstandige) beslissing genomen hebt om naar huis te gaan. Ben blij dat je toch positief op je ervaringen van Ghana terug kijkt en een leuke tijd gehad hebt! :) Zo'n succes lijkt me idd ook al een hele ervaring.
Fijn dat de infecties in ieder geval weg zijn, ziek thuis nog even goed uit. Dan zie ik jou 24 juni weer en kunnen we ook weer leuke dingen doen!
Heel veel liefs van Hanneke! -
05 April 2009 - 20:30
Hanneke:
Grote typfout gemaakt!!
zo'n succes moet natuurlijk zo'n ziekenhuis zijn! -
06 April 2009 - 10:58
Bram & Daniëlle:
WAT!! Da meen je niet :( Wat een pech zeg om op zo'n manier terug te keren naar NL. Nou wij komen binnenkort langs hoor! :)
Dikke kus en beterschap verder
Bram & Daniëlle -
06 April 2009 - 14:59
Ilse:
Hoi Annemiek,
Joehoe eindelijk weer in Nederland, wat een avonturen maak je zo mee.
Ik hoop dat je snel weer opknapt en zie je binnekort vast wel weer een keer!!!
Liefs, Ilse
