Op zoek naar avontuur
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
02 Juli 2012 | Portugal, Cascais
Een tijdje geleden kreeg ik het grandioze plan om naar een plaatsje in de heuvels te gaan lopen. De route die ik bedacht had is zo'n kleine 40 km, voornamelijk stijgend. Iedereen om me heen verklaarde me voor gek, maar sinds dat ik in de Himalaya gelopen heb, denk ik dat ik heel de wereld aan kan. Dus ach, dan moeten deze heuveltjes ook wel lukken toch?;) En daarbij leek het me zo'n mooie route, en je ziet lopend veel meer dan in een auto of bus.
Dus na wat rondvragen over de route en mijn duikinstructeur beloofd te hebben dat ik zal sms'en als ik veilig ben aangekomen, ging ik op pad. Gewapend in mijn uberhippe teva's, een rugzak vol met water en zonnebrand begon ik om 8 uur met lopen. En mooi was het zeker! Ik liep over rotsen langs de woeste oceaan, door bossen met tientallen verschillende kleuren groen en door kleine dorpjes waar het lijkt alsof de tijdheeft stilgestaan. Ik werd vriendelijk begroet door de Portugezen, en wat minder vriendelijk door de plaatselijke dorpshonden. Nu heb ik geen hondenfobie, maar toen ik door 4 grote, blaffende, grommende monsters kwijlend werd aangekeken, werd ik toch lichtelijk angstig. Na een korte aarzeling liep ik langs het muurtje waar ze overheen hingen en keek ik alvast naar paaltjes en muurtjes waar ik op zou kunnen klimmen mochten ze me aanvallen. Dat was gelukkig niet nodig, dus wandelde ik weer vrolijk verder.
Zo aardig als de Portugezen zijn, werd me tot 3 x toe een lift aangeboden. De eerste keer wees ik m lachend af, want 'ik kan dat stukje echt wel lopen!' Ook de tweede keer bedankte ik vriendelijk, al begon ik al licht te twijfelen toen hij nee schuddend en vol ongeloof weg reed. Maar toen na 5 uur non-stop lopen, voor de 3de keer iemand vroeg of ik mee wilde rijden, werd de verleiding toch wel erg groot. Mijn voeten waren al een uurtje aant het protesteren en mijn benen begonnen ook langzaamaan te klagen. Maar het doel was om Sintra lopend te bereiken en als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb.... Dus mijn voeten en benen hadden mooi pech, ze mochten nog even verder lopen!
Halverwege zag ik een soort spoor over een berg heen, terwijl de weg eromheen liep. Het leek me korter om over de berg heen te klimmen, en bovendien zou ik een mooi uitzicht hebben. Dus na een flinke klim omhoog kon ik aan de andere kant weer een stukje omlaag en toen hield het spoor op. Geen pad meer te bekennen, maar om dezelfde weg terug te gaan zag ik ook niet zitten. Dus besloot ik zelf maar een pad te maken. Nou dat was meteen de laatste keer want al schuifelend, rollend, springend en kruipend kwam ik uiteindelijk beneden aan. Stukjes huid waren blijven hangen aan wat prikelbosjes, dus vanaf dat moment besloot ik braaf de weg te volgen! :)
Rond het middag uur begon de temperatuur boven de 30 graden uit te komen. Mijn voeten en benen schreeuwden om een rustpauze, dus toen ik na 5 uur lopen een restaurantje zag, ben ik even gestopt om mijn watervoorraad aan te vullen en een blikje koud drinken naar binnen te werken. Maar niets is zo vervelend om weer te beginnen met lopen als je even gezeten hebt, dus na 10 minuten toch maar weer verder gegaan.
Het laatste uur was zwaar, erg stijl en ik werd moe, maar na een kleine 7 uur lopen kwam ik dan eindelijk in Sintra aan! Ha het was me gelukt:)
Moe maar voldaan strompelde ik het oude centrum in om te genieten van een heerlijk ijsje. Ik had helaas geen energie meer om rond te kijken dus ging op zoek naar de bus terug, maar die bleek aan de andere kant van de heuvel te zijn. Haha, nou dat werd m dus mooi niet, dus de eerste taxi die ik kon vinden heeft me naar het strand in Cascais gebracht om daar mijn brandende voeten vol blaren af te laten koelen in de zee:)
De mensen in het duikcentrum schudde vol ongeloof hun hoofd, " welke gek loopt er nu in z'n eentje naar Sintra?" Ach ik mag dan misschien een beetje gek zijn, ik heb wel hele mooie plekjes gezien en als ik ooit weer eens de bergen van Nepal in wil, moet ik toch een beetje oefenen?;)
En na een uurtje afkoelen in de zee, vroegen ze of ik mee wilde gaan duiken. Uhhh daar heb ik eigenlijk helemaal geen energie meer voor... " ja graag! " Dus duikpak aan, fles om en heerlijk genieten van al het moois onderwater! Om daarna uitgeput, met een glimlach mijn bed in te duiken!
Life is good in Portugal
Dus na wat rondvragen over de route en mijn duikinstructeur beloofd te hebben dat ik zal sms'en als ik veilig ben aangekomen, ging ik op pad. Gewapend in mijn uberhippe teva's, een rugzak vol met water en zonnebrand begon ik om 8 uur met lopen. En mooi was het zeker! Ik liep over rotsen langs de woeste oceaan, door bossen met tientallen verschillende kleuren groen en door kleine dorpjes waar het lijkt alsof de tijdheeft stilgestaan. Ik werd vriendelijk begroet door de Portugezen, en wat minder vriendelijk door de plaatselijke dorpshonden. Nu heb ik geen hondenfobie, maar toen ik door 4 grote, blaffende, grommende monsters kwijlend werd aangekeken, werd ik toch lichtelijk angstig. Na een korte aarzeling liep ik langs het muurtje waar ze overheen hingen en keek ik alvast naar paaltjes en muurtjes waar ik op zou kunnen klimmen mochten ze me aanvallen. Dat was gelukkig niet nodig, dus wandelde ik weer vrolijk verder.
Zo aardig als de Portugezen zijn, werd me tot 3 x toe een lift aangeboden. De eerste keer wees ik m lachend af, want 'ik kan dat stukje echt wel lopen!' Ook de tweede keer bedankte ik vriendelijk, al begon ik al licht te twijfelen toen hij nee schuddend en vol ongeloof weg reed. Maar toen na 5 uur non-stop lopen, voor de 3de keer iemand vroeg of ik mee wilde rijden, werd de verleiding toch wel erg groot. Mijn voeten waren al een uurtje aant het protesteren en mijn benen begonnen ook langzaamaan te klagen. Maar het doel was om Sintra lopend te bereiken en als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb.... Dus mijn voeten en benen hadden mooi pech, ze mochten nog even verder lopen!
Halverwege zag ik een soort spoor over een berg heen, terwijl de weg eromheen liep. Het leek me korter om over de berg heen te klimmen, en bovendien zou ik een mooi uitzicht hebben. Dus na een flinke klim omhoog kon ik aan de andere kant weer een stukje omlaag en toen hield het spoor op. Geen pad meer te bekennen, maar om dezelfde weg terug te gaan zag ik ook niet zitten. Dus besloot ik zelf maar een pad te maken. Nou dat was meteen de laatste keer want al schuifelend, rollend, springend en kruipend kwam ik uiteindelijk beneden aan. Stukjes huid waren blijven hangen aan wat prikelbosjes, dus vanaf dat moment besloot ik braaf de weg te volgen! :)
Rond het middag uur begon de temperatuur boven de 30 graden uit te komen. Mijn voeten en benen schreeuwden om een rustpauze, dus toen ik na 5 uur lopen een restaurantje zag, ben ik even gestopt om mijn watervoorraad aan te vullen en een blikje koud drinken naar binnen te werken. Maar niets is zo vervelend om weer te beginnen met lopen als je even gezeten hebt, dus na 10 minuten toch maar weer verder gegaan.
Het laatste uur was zwaar, erg stijl en ik werd moe, maar na een kleine 7 uur lopen kwam ik dan eindelijk in Sintra aan! Ha het was me gelukt:)
Moe maar voldaan strompelde ik het oude centrum in om te genieten van een heerlijk ijsje. Ik had helaas geen energie meer om rond te kijken dus ging op zoek naar de bus terug, maar die bleek aan de andere kant van de heuvel te zijn. Haha, nou dat werd m dus mooi niet, dus de eerste taxi die ik kon vinden heeft me naar het strand in Cascais gebracht om daar mijn brandende voeten vol blaren af te laten koelen in de zee:)
De mensen in het duikcentrum schudde vol ongeloof hun hoofd, " welke gek loopt er nu in z'n eentje naar Sintra?" Ach ik mag dan misschien een beetje gek zijn, ik heb wel hele mooie plekjes gezien en als ik ooit weer eens de bergen van Nepal in wil, moet ik toch een beetje oefenen?;)
En na een uurtje afkoelen in de zee, vroegen ze of ik mee wilde gaan duiken. Uhhh daar heb ik eigenlijk helemaal geen energie meer voor... " ja graag! " Dus duikpak aan, fles om en heerlijk genieten van al het moois onderwater! Om daarna uitgeput, met een glimlach mijn bed in te duiken!
Life is good in Portugal
-
02 Juli 2012 - 16:11
Hanneke:
Wat een geweldig verhaal meid!! Wat ben je toch een avontuurist he!! Ben wel eens jaloers op jou wilskracht hoor ;) Geweldig haha gewoon maar doorgaan en doorgaan om je zelf bedachte doel te behalen. Ook echt grappig dat de plaatselijke bevolking vol ongeloof naar je kijkt.
Ben blij voor je dat je weer een avontuurtje gevonden hebt en nog steeds een goed leven hebt in Portugal!! Op naar het volgende avontuur :)
Liefs van Hanneke!!
-
02 Juli 2012 - 16:25
Pa:
Tja..., niet alles is wat het lijkt.... -
02 Juli 2012 - 17:21
Erica:
Die nacht moet je inderdaad wel heerlijk geslapen hebben, lekker rozig van het wandelen, duiken en mooie indrukken.
X
-
02 Juli 2012 - 18:37
Alice:
Wat ben je toch een geweldige meid!
Petje af hoor!!!!!!!!!! -
02 Juli 2012 - 19:41
Carmenza:
Ik vind je super stoer meid! Wat een tocht hey, daar is Meersel Dreef niks bij. Ik vind dat je wel 8 ijsjes verdiend had in Sintra!
Waarmee daag jij je de volgende keer weer uit? Een duik van Portugal naar Nederland? Ik sta er niet versteld van ;-).
Leuk om weer een verhaal van je te horen. Ik mis je!
Liefs xxx
-
02 Juli 2012 - 19:47
Manon:
idd na mardi himal kun je alles:P (ik heb er echt nog drie weken spierpijn van gehad) dat bewijs je nu maar weer! Fijn om te horen dat alles nog steeds bevalt, en dat je lekker doet waar je zelf zin in hebt!
-
04 Juli 2012 - 08:32
Karina:
Annemiek toch, Kijk je ook wel een beetje uit? Het lijkt me schitterend om mee te maken, maar als er onderweg wat gebeurt en je bent alleeen.... En als dan de bevolking ook aan geeft dat het niet slim is.... Gelukkig is alles goed gegaan en ben je een mooie ervaring rijker. Maar goed dat wij van te voren niet weten wat je uitspookt. Dan hebben we hier geen rust, ha,ha. -
04 Juli 2012 - 09:09
Annelot:
Wow Miek, wat een doorzettingsvermogen, goed bezig :)
Hopelijk heb je niet teveel blaren.. Grappig dat iedereen je dan zo raar aankijkt, maar misschien dat ze nu het ook gaan overwegen :)
Fijn dat je het nog zo goed naar je zin hebt!
Xxxx -
04 Juli 2012 - 21:40
Danny:
Binnenkort dus een marathon lopen? De meeste limieten liggen maar anderhalf uur sneller dan wat je nu met heuvels hebt gedaan :D
Wel gaaf hoor, jaloers!
