I wanna be your friend!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
25 Mei 2014 | Marokko, Agadir
'Goh, in je eentje naar Marokko, ben je dan niet eenzaam?' 'Hoe maak je sociale contacten dan?' 'Heb je al vrienden gemaakt?'
Jullie hoeven niet bang dat ze zijn dat ik hier eenzaam in een hoekje zit weg te kwijnen, zodra je als blond meisje in Marokko land, staan de 'vrienden' voor je in de rij.
"Hello, i like you, you wanna be my friend?" is een veel gehoord zinnetje hier in Agadir. Ik hoef geen contactadvertentie op een dating site te plaatsen, ik hoef ook niet wanhopig op zoek naar iemand die zijn telefoonnummer wil geven, het komt gewoon zo aanwaaien!
Ideaal!;) Helaas ligt mijn criterium voor 'vriend' toch net wat hoger dan bij de meeste Marokkanen. Ik ben echt niet zo kritisch, maar als je toevallig met je auto naast me staat bij het stoplicht, ben je niet mijn vriend. Als we heel 'toevallig' tegelijk de zee in lopen, zijn we ook geen vrienden. En het feit dat je weet dat Amsterdam in Nederland ligt, betekent ook niet dat we vrienden zijn. Helaas jongens, ik moet jullie teleurstellen. Jullie zijn niet door naar de volgende ronde ;)
Ik kan er meestal wel om lachen, al kan het ook vreselijk irritant zijn. Als de pianoman in het restaurant waar je aan het eten bent elk liedje aan je opdraagt en de hele avond zwoel naar je zit te staren, wordt het toch een beetje ongemakkelijk. En hoe meer zielen, hoe meer vreugd, maar als ik ga zwemmen in de zee hoef ik niet omcirkeld te worden door kleine jochies, die als haaien om me heen zwemmen.
Ik zoek mijn vrienden dus maar bij de andere touroperators, waar ik samen kan lachen om deze wanhopige, zielige pogingen om indruk te maken :)
Buiten vrienden maken, moest het land ook verder verkend worden. Dus de afgelopen weken weer meegegaan met verrassende, mooie en bijzonderes excursies. Het hoge atlasgebergte door, op zoek naar de oasissen en genieten van de prachtige vergezichten.
Naar Marrakech, dé koningsstad die iedereen gezien moet hebben. Slenteren tussen de smalle straatjes in de medina, net een doolhof, en het gevoel hebben dat je in een andere tijd beland bent. Het grote plein, waar ik me verbaasd heb over alle slangenbezweerders, mensen met apjes, sprookjes vertellers en de vele kraampjes, waar werkelijk alles verkocht wordt. Een bijzondere dag, in een bijzondere stad.
Natuurlijk moeten ook de mogelijkheden in Agadir uitgetest worden. Dus mee met de beroemde citytour, alle 'hoogtepunten' van Agadir langs, een heuze orientaalse avond en een ritje in een koets.
Iets meer mijn ding was het uittesten van onze Spa-behandelingen. Een uurtje Hammam en een uurtje massage... goh heel naar. Toch een belevenis op zich. Ik werd hartelijk verwelkomd en naar een omkleedruimte gebracht. De vriendelijke berbermevrouw gaf me mijn spullen en bleef me glimlachend aankijken. Ik lachte terug, maar ze bleef staan... ze wees naar mijn spullen en glimlachte weer. Ohh, volgens mij is het de bedoeling dat ik me uitkleed waar zij naast staat. Nouja, dat doen we daar maar.
Tussen de spullen zat een miniscul slipje, waarvan niet helemaal duidelijk was wat nu precies de voorkant was. Gelukkig stond mijn Berbervrouw nog naast me om mij te assisteren. UHm, bedankt!
Toen de Hammam in, waar ik afgespoeld werd en grondig ingezeept werd.Met een scrubhandschoen, ontdeed ze me van al mijn huid. Ik weet zeker dat in spontaan een kilo minder woog, want ze liet geen stukje huid ongeschrobt. Daarna werd er klei over me heengesmeerd en lag ik te glibberen op mijn bankje. De klei moest ook weer afgspoeld worden en het feit dat er wat schuim in mijn slipje terecht kwam was geen probleem voor mijn Berbervrouw. Zonder schaamte trok ze m open en goot er een emmer water in. OH...Uhhh oke, ja ik denk dat het nu wel zeepvrij is daar...Goh, tis maar goed dat ik niet meer preuts ben :)
Nadat ik echt helemaal schoon was ging ik naar de massage, waar een nieuwe vriendelijke vrouw op me wachtte. De Argaanolie werd tevoorschijn gehaald en ik mocht heerlijk ontspannen liggen op de massage tafel. Het liefst word ik elke dag gemasseerd, heerlijk! Maar doordat ik nog steeds alleen mijn miniscule slipje aan had, werd bijna mijn hele lijf gemasseerd, inclusief billen en borsten. En dat is toch een beetje vreemd. Nouja, ach tis ook maar gewoon een stukje huid zullen we maar denken ;)
Na 2 uur, stond ik helemaal rozig en relaxed weer buiten... En toen ging de noodtelefoon, en werd ik ruw verstoord uit mijn ontspannen modus. Lange leve het reisleidingsvak ;)
Het werken in 'mijn eentje' bevalt nog steeds erg goed. Alles loopt en ik hoef nog niet de longen uit mijn lijf te rennen. Natuurlijk zijn er dagen bij dat de lunch er bij inschiet omdat ik 'nog even daar heen moet' of 'nog even dat af moet maken' maar meestal red ik het prima. De meeste gasten zijn erg leuk en sommige plak ik graag achter het behang, maar ook dat is niets nieuws. Ik kom soms in situaties terecht die ik liever had overgedragen een een collega, maar al doende leert men, dus uiteindelijk is overal een oplossing voor :)
En ondanks dat ik geen gebrek heb aan 'vrienden' hier, mis ik zo af en toe mijn vrienden en familie in Nederland wel. Waar ik zinnige gesprekken mee kan voeren, of mee kan lachen totdat ik buikpijn heb. Gelukkig is er Skype en zorgen met name mijn kleine nichtjes en neefjes erover dat ik weer met een grote glimlach mijn bed in stap!
Liefs
Jullie hoeven niet bang dat ze zijn dat ik hier eenzaam in een hoekje zit weg te kwijnen, zodra je als blond meisje in Marokko land, staan de 'vrienden' voor je in de rij.
"Hello, i like you, you wanna be my friend?" is een veel gehoord zinnetje hier in Agadir. Ik hoef geen contactadvertentie op een dating site te plaatsen, ik hoef ook niet wanhopig op zoek naar iemand die zijn telefoonnummer wil geven, het komt gewoon zo aanwaaien!
Ideaal!;) Helaas ligt mijn criterium voor 'vriend' toch net wat hoger dan bij de meeste Marokkanen. Ik ben echt niet zo kritisch, maar als je toevallig met je auto naast me staat bij het stoplicht, ben je niet mijn vriend. Als we heel 'toevallig' tegelijk de zee in lopen, zijn we ook geen vrienden. En het feit dat je weet dat Amsterdam in Nederland ligt, betekent ook niet dat we vrienden zijn. Helaas jongens, ik moet jullie teleurstellen. Jullie zijn niet door naar de volgende ronde ;)
Ik kan er meestal wel om lachen, al kan het ook vreselijk irritant zijn. Als de pianoman in het restaurant waar je aan het eten bent elk liedje aan je opdraagt en de hele avond zwoel naar je zit te staren, wordt het toch een beetje ongemakkelijk. En hoe meer zielen, hoe meer vreugd, maar als ik ga zwemmen in de zee hoef ik niet omcirkeld te worden door kleine jochies, die als haaien om me heen zwemmen.
Ik zoek mijn vrienden dus maar bij de andere touroperators, waar ik samen kan lachen om deze wanhopige, zielige pogingen om indruk te maken :)
Buiten vrienden maken, moest het land ook verder verkend worden. Dus de afgelopen weken weer meegegaan met verrassende, mooie en bijzonderes excursies. Het hoge atlasgebergte door, op zoek naar de oasissen en genieten van de prachtige vergezichten.
Naar Marrakech, dé koningsstad die iedereen gezien moet hebben. Slenteren tussen de smalle straatjes in de medina, net een doolhof, en het gevoel hebben dat je in een andere tijd beland bent. Het grote plein, waar ik me verbaasd heb over alle slangenbezweerders, mensen met apjes, sprookjes vertellers en de vele kraampjes, waar werkelijk alles verkocht wordt. Een bijzondere dag, in een bijzondere stad.
Natuurlijk moeten ook de mogelijkheden in Agadir uitgetest worden. Dus mee met de beroemde citytour, alle 'hoogtepunten' van Agadir langs, een heuze orientaalse avond en een ritje in een koets.
Iets meer mijn ding was het uittesten van onze Spa-behandelingen. Een uurtje Hammam en een uurtje massage... goh heel naar. Toch een belevenis op zich. Ik werd hartelijk verwelkomd en naar een omkleedruimte gebracht. De vriendelijke berbermevrouw gaf me mijn spullen en bleef me glimlachend aankijken. Ik lachte terug, maar ze bleef staan... ze wees naar mijn spullen en glimlachte weer. Ohh, volgens mij is het de bedoeling dat ik me uitkleed waar zij naast staat. Nouja, dat doen we daar maar.
Tussen de spullen zat een miniscul slipje, waarvan niet helemaal duidelijk was wat nu precies de voorkant was. Gelukkig stond mijn Berbervrouw nog naast me om mij te assisteren. UHm, bedankt!
Toen de Hammam in, waar ik afgespoeld werd en grondig ingezeept werd.Met een scrubhandschoen, ontdeed ze me van al mijn huid. Ik weet zeker dat in spontaan een kilo minder woog, want ze liet geen stukje huid ongeschrobt. Daarna werd er klei over me heengesmeerd en lag ik te glibberen op mijn bankje. De klei moest ook weer afgspoeld worden en het feit dat er wat schuim in mijn slipje terecht kwam was geen probleem voor mijn Berbervrouw. Zonder schaamte trok ze m open en goot er een emmer water in. OH...Uhhh oke, ja ik denk dat het nu wel zeepvrij is daar...Goh, tis maar goed dat ik niet meer preuts ben :)
Nadat ik echt helemaal schoon was ging ik naar de massage, waar een nieuwe vriendelijke vrouw op me wachtte. De Argaanolie werd tevoorschijn gehaald en ik mocht heerlijk ontspannen liggen op de massage tafel. Het liefst word ik elke dag gemasseerd, heerlijk! Maar doordat ik nog steeds alleen mijn miniscule slipje aan had, werd bijna mijn hele lijf gemasseerd, inclusief billen en borsten. En dat is toch een beetje vreemd. Nouja, ach tis ook maar gewoon een stukje huid zullen we maar denken ;)
Na 2 uur, stond ik helemaal rozig en relaxed weer buiten... En toen ging de noodtelefoon, en werd ik ruw verstoord uit mijn ontspannen modus. Lange leve het reisleidingsvak ;)
Het werken in 'mijn eentje' bevalt nog steeds erg goed. Alles loopt en ik hoef nog niet de longen uit mijn lijf te rennen. Natuurlijk zijn er dagen bij dat de lunch er bij inschiet omdat ik 'nog even daar heen moet' of 'nog even dat af moet maken' maar meestal red ik het prima. De meeste gasten zijn erg leuk en sommige plak ik graag achter het behang, maar ook dat is niets nieuws. Ik kom soms in situaties terecht die ik liever had overgedragen een een collega, maar al doende leert men, dus uiteindelijk is overal een oplossing voor :)
En ondanks dat ik geen gebrek heb aan 'vrienden' hier, mis ik zo af en toe mijn vrienden en familie in Nederland wel. Waar ik zinnige gesprekken mee kan voeren, of mee kan lachen totdat ik buikpijn heb. Gelukkig is er Skype en zorgen met name mijn kleine nichtjes en neefjes erover dat ik weer met een grote glimlach mijn bed in stap!
Liefs
-
25 Mei 2014 - 13:34
Tania - Lissabon:
Wat heb jij n schrijftalent !!! Prachtig - we herkennen er ons TOP in ! Geniet ervan zolang je kan ... XXX -
25 Mei 2014 - 13:41
Annick:
Mooi verhaal Miek! Het klinkt weer als een super ervaring! Zelfs met de gênante momenten erbij :) Geniet! X -
25 Mei 2014 - 16:30
Linda:
Hahah miek. Gewoon semi-aangerand worden en dat niet erg vinden haha.. miekie toch. Ben blij dat je veel vrienden vindt daar ;) was idd beetje bang voor eenzame miek. Je hebt inderdaad schrijf talent. Heerlijk jouw verhalen te lezen! Geniet! Xx -
25 Mei 2014 - 18:54
Sanne De Leeuw:
Haha! Cool. Leuk geschreven! Misschien een nee-nee sticker op je hoofd voor al die 'vriendschapsverzoeken'? Hihi! Veel plezier en succes nog! -
25 Mei 2014 - 20:27
Pa:
Met een glimlach je verhaal gelezen! Spannend hoor! misschien moeten wij onze Marokkaantjes hier ook zo verwennen....?? -
26 Mei 2014 - 09:17
Nienke:
Haha heeeel herkenbaar Annemiek al waren mijn hammamvrouwen iets minder vrijpostig, ze zijn in dat soort zaken wel stuk schaamtelozer:-) Fez, hoge Atlas mijn favorieten. Tis regelmatig alsof je door de middeleeuwen loopt. En zo her en der kwam ik ook wel eens relaxte Marokkaanse mannen tegen waarmee het tot leuke gesprekken kwam. Anyhoe, erg leuk van je te lezen. Wij hebben het toch maar mooi geflikt in het reiswereldje te belanden. Ik zit nu in Petra, rondreis met leuke groep door Israel en Jordanie. Daarvoor het 950 km lange Israeltrail afgelopen en als de groep weg is maandje Amman voor talen cursus. Wij hebben idd een rot leven hahaaaaaa. Geniet ze daar en denk op de ellendige momenten dat je er in elk geval een mooi verhaal aan over houdt.....Ma'asalama habeebtee! -
29 Mei 2014 - 22:32
Floor:
De wereld is vol met vrienden zo blijkt maar weer he ;) Maar deze Nederlandse vriendin mist je wel hoor! Geniet nog daar en veel plezier met de zeurende gasten
