Waterpret
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
26 Januari 2014 | Mexico, San Cristóbal de las Casas
Het leuke aan Mexico is, dat je er van alles te doen hebt. Culturele uitstapjes, de natuur in en lekker chillen op het strand.
Voordat we op het strand neerstreken, hebben we nog even cultureel gedaan in Oaxaca. Rondtoeren door het gebergte, oude paleizen bekijken, in natuurlijke bronnen zwemmen (of gewoon naar kijken, in ons geval :) ) en natuurlijk Mezcal proeven. Nadat we in steenkolen Engels uitleg kregen hoe het gemaakt werd, mochten we (op onze lege maag) de verschillende soorten Mezcal (een soort Tequila) proeven. Traditioneel met gestampte chilli/wormen poeder, een sinaasappel en een worm. Een worm ja.... Slik.... Maar goed, nu ik er toch ben, wil ik het proberen ook. Dus niet te veel nadenken en dat ding naar binnen werken... Iehhhh! Maar vol proteïnen waarschijnlijk ;)
Na een klein weekje cultureel doen vonden we het wel even mooi geweest en namen we een minibusje richting de kust. 7 uur hobbelen en slingeren in een busje waarvan de chauffeurs volgens ons niet ouder dan 14 waren... Zij hadden de grootste lol en wij waren vooral heel blij dat we onze maaginhoud binnen hielden en levend aankwamen in Puerto Escondido :)
We hadden een leuk klein hostel gevonden (met zwembad :) ) en niet ver van het strand...wat wil een mens nog meer?!
Maar alleen maar luieren wordt ook saai, dus tijd voor surfles! Lin en ik hadden het beiden nog nooit gedaan, dus een beetje zenuwachtig stonden we naar de uitleg te luisteren. We waren op een geweldig mooi strand, waar helemaal niemand was, dus konden we zonder enige gêne gaan oefenen. De eerste golf gooide me natuurlijk meteen van dat bord af, maar al vrij snel had ik het onder de knie en kon ik zowaar blijven staan... Woehoeee!
Daardoor raakte ik zo enthousiast dat ik nog wel een dagje wilde. Lin hield het voor gezien en vond het wel prima om naar ons te kijken :) Deze keer gingen we naar een ander strand, waar de golven heel hoog waren en de stroming erg sterk. Oef, daar had ik me een beetje op verkeken. Met nog wat spierpijn van de dag ervoor ging ik toch vol goede moed het water in. Maar achter de golven komen bleek het grootste probleem. Na elke 'surf' moest ik weer terug naar achteren zwemmen en peddelen, wat een onmenselijke taak was. De ene golf was nog niet over mij heen en de ander trok mij en mijn surfboard weer onder water. Zo'n surfboard geeft ook niet echt mee, dus mijn hoofd, rug en armen hadden het soms zwaar te verduren. Veel tijd voor zelfmedelijden was er niet, want zodra ik weer hoestend en met een flinke bult boven kwam, spoelde er weer een nieuwe golf over me heen. Pfff, wat was ik jaloers op de verstandige Linda!
Een voor een haakten mijn surfgenootjes af, maar ik probeerde nog een laatste golf mee te pakken. Uiteindelijk kwam ook ik uitgeput en blauw het water uit strompelen. Ik nam me voor om niet meer te gaan surfen.
Dat duurde ongeveer een dag, want toen vond ik het wel weer tijd om het nog eens te proberen :) nu op een ander strand, waar het me bij elke golf lukte er redelijk goed op te surfen en zo blij als een kind huppelde ik na 2 uur het water weer uit. Dat was een mooie afsluiting!
Na 4 nachten in Puerto Escondido hebben we onszelf verplaatst naar Mazunte, een plaatsje verderop aan de kust. Een hippie-achtige plaats waar peace and love de sleutelwoorden zijn.
Wij, zonder tatoeages en niet onder invloed van drugs, voelden ons er even wat ongemakkelijk, maar het was er heerlijk relaxed. Dobberen in de zee, pannenkoeken met Nutella eten en tequila drinken bij zonsondergang...het leven is zo slecht nog niet.
Maar de reden dat we daar heen gingen was voor onze riverhike. Een hele relaxte kerel (waarvan we twijfelden of hij niet stoned was) nam ons mee naar de rivier. Gewapend in een zwemvest en met een helm gingen we 3 uur klauteren, klimmen, glijden, dobberen en springen. De wildwaterbaan in Centerparcs is er niets bij, dus we hadden de grootste lol. Die kerel sprong de watervallen in alsof het niets was, en Lin en ik kwamen hortend en stootend achter hem aan. Om de zo veel tijd hoorde je een van ons weer hard 'auw!' roepen, maar de omgeving maakte alles goed. Zo rustig en midden in de natuur!
Na afloop mochten we onze blauwe plekken insmeren met een soort natuurlijk 'vallen en stoten' zalf en zaten we met een grote glimlach weer in de pickup.
Moe, maar voldaan hebben we onze dagjes strand voorlopig even afgesloten. We zijn nu, na een busrit van 11 uur aangekomen in San Christobal, waar ons volgende avontuur weer op ons wacht!
Voordat we op het strand neerstreken, hebben we nog even cultureel gedaan in Oaxaca. Rondtoeren door het gebergte, oude paleizen bekijken, in natuurlijke bronnen zwemmen (of gewoon naar kijken, in ons geval :) ) en natuurlijk Mezcal proeven. Nadat we in steenkolen Engels uitleg kregen hoe het gemaakt werd, mochten we (op onze lege maag) de verschillende soorten Mezcal (een soort Tequila) proeven. Traditioneel met gestampte chilli/wormen poeder, een sinaasappel en een worm. Een worm ja.... Slik.... Maar goed, nu ik er toch ben, wil ik het proberen ook. Dus niet te veel nadenken en dat ding naar binnen werken... Iehhhh! Maar vol proteïnen waarschijnlijk ;)
Na een klein weekje cultureel doen vonden we het wel even mooi geweest en namen we een minibusje richting de kust. 7 uur hobbelen en slingeren in een busje waarvan de chauffeurs volgens ons niet ouder dan 14 waren... Zij hadden de grootste lol en wij waren vooral heel blij dat we onze maaginhoud binnen hielden en levend aankwamen in Puerto Escondido :)
We hadden een leuk klein hostel gevonden (met zwembad :) ) en niet ver van het strand...wat wil een mens nog meer?!
Maar alleen maar luieren wordt ook saai, dus tijd voor surfles! Lin en ik hadden het beiden nog nooit gedaan, dus een beetje zenuwachtig stonden we naar de uitleg te luisteren. We waren op een geweldig mooi strand, waar helemaal niemand was, dus konden we zonder enige gêne gaan oefenen. De eerste golf gooide me natuurlijk meteen van dat bord af, maar al vrij snel had ik het onder de knie en kon ik zowaar blijven staan... Woehoeee!
Daardoor raakte ik zo enthousiast dat ik nog wel een dagje wilde. Lin hield het voor gezien en vond het wel prima om naar ons te kijken :) Deze keer gingen we naar een ander strand, waar de golven heel hoog waren en de stroming erg sterk. Oef, daar had ik me een beetje op verkeken. Met nog wat spierpijn van de dag ervoor ging ik toch vol goede moed het water in. Maar achter de golven komen bleek het grootste probleem. Na elke 'surf' moest ik weer terug naar achteren zwemmen en peddelen, wat een onmenselijke taak was. De ene golf was nog niet over mij heen en de ander trok mij en mijn surfboard weer onder water. Zo'n surfboard geeft ook niet echt mee, dus mijn hoofd, rug en armen hadden het soms zwaar te verduren. Veel tijd voor zelfmedelijden was er niet, want zodra ik weer hoestend en met een flinke bult boven kwam, spoelde er weer een nieuwe golf over me heen. Pfff, wat was ik jaloers op de verstandige Linda!
Een voor een haakten mijn surfgenootjes af, maar ik probeerde nog een laatste golf mee te pakken. Uiteindelijk kwam ook ik uitgeput en blauw het water uit strompelen. Ik nam me voor om niet meer te gaan surfen.
Dat duurde ongeveer een dag, want toen vond ik het wel weer tijd om het nog eens te proberen :) nu op een ander strand, waar het me bij elke golf lukte er redelijk goed op te surfen en zo blij als een kind huppelde ik na 2 uur het water weer uit. Dat was een mooie afsluiting!
Na 4 nachten in Puerto Escondido hebben we onszelf verplaatst naar Mazunte, een plaatsje verderop aan de kust. Een hippie-achtige plaats waar peace and love de sleutelwoorden zijn.
Wij, zonder tatoeages en niet onder invloed van drugs, voelden ons er even wat ongemakkelijk, maar het was er heerlijk relaxed. Dobberen in de zee, pannenkoeken met Nutella eten en tequila drinken bij zonsondergang...het leven is zo slecht nog niet.
Maar de reden dat we daar heen gingen was voor onze riverhike. Een hele relaxte kerel (waarvan we twijfelden of hij niet stoned was) nam ons mee naar de rivier. Gewapend in een zwemvest en met een helm gingen we 3 uur klauteren, klimmen, glijden, dobberen en springen. De wildwaterbaan in Centerparcs is er niets bij, dus we hadden de grootste lol. Die kerel sprong de watervallen in alsof het niets was, en Lin en ik kwamen hortend en stootend achter hem aan. Om de zo veel tijd hoorde je een van ons weer hard 'auw!' roepen, maar de omgeving maakte alles goed. Zo rustig en midden in de natuur!
Na afloop mochten we onze blauwe plekken insmeren met een soort natuurlijk 'vallen en stoten' zalf en zaten we met een grote glimlach weer in de pickup.
Moe, maar voldaan hebben we onze dagjes strand voorlopig even afgesloten. We zijn nu, na een busrit van 11 uur aangekomen in San Christobal, waar ons volgende avontuur weer op ons wacht!
-
26 Januari 2014 - 19:13
Ria Wijten:
Weer een mooi avontuur!! Geniet ze nog samen. Groetjes uit t kille Nederland -
26 Januari 2014 - 19:44
Hanneke:
Wat ben je toch ook een volhouder hé Annemiek, ongelooflijk! Knap hoor en weer een (surf en klauter) ervaring rijker!
Ben jaloers lekker op het strand, hier is het koud of regen of koud en regen :(, maar gelukkig nog geen sneeuw net als in Groningen.
Veel plezier met je volgende avontuur! xxx -
28 Januari 2014 - 16:02
Karina:
haha, Eline zou jaloers op je zijn. Die is gek op de wildwaterbaan van Centerparcs hihi -
02 Februari 2014 - 16:50
Annelot:
Wat goed dat je bent blijven volhouden Miek! Dan is die laatste dag afsluiten wel heel fijn lijkt me :) Heb je allemaal mooi in die woeste hoge zee de dag ervoor geleerd ;)
Klinkt weer goed! Zeker qua temperaturen :) Hoewel het hier natuurlijk ook 'lekker' koud is haha
Veel plezier! xxx -
07 Februari 2014 - 07:51
Carmenza:
wat een belevenissen meiden! als ik de foto's op facebook voorbij zie komen, wordt ik wel een tikkeltje jaloers. reden om ook eens naar Mexico te gaan want het lijkt me geweldig.
geniet van jullie tijd daar! xxx
