Take it Slow
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
23 Juli 2014 | Marokko, Agadir
Naast me zit een man in een witte jurk, met sportsokken in zijn slippers, op een grote motor. Best een gek gezicht eigenlijk; zo'n traditioneel geklede man op zo'n 'moderne' motor. Dat klopt niet, voor mijn gevoel. Maar wat klopt wel? Ik als 'westers' meisje (ik ben bijna 27, mag ik mezelf dan nog meisje noemen? :) ) in een Arabisch land in Noord - Afrika 'klopt' eigenlijk ook niet. Toch blijft het bijzonder om elke keer weer in een totaal andere cultuur terecht te komen. Wat voor mij 'normaal' is, is hier niet eens aan de orde. En wat hier niet 'klopt' wordt als de normaalste zaak van de wereld beschouwd. Vreemd eigenlijk...
Terwijl ik op mijn ligbedje op het strand lig te filosoferen over deze 'vreemde' zaken komt er een kameel voorbij gesjokt. Een vriendelijke oude man zonder tanden vraagt of ik een ritje wil maken. Ik bedank hem vriendelijk en ook de andere 5 kamelenritjes sla ik wederom af. De man met armbandjes vraagt (na mijn herhaaldelijke neeknikken) waar ik vandaan kom. Holland zeg ik, waarna híj antwoord met 'allemachtig prachtig'...iets wat ik ondertussen al 100x gehoord heb en er dus niet meer om kan lachen. Ik pers er nog een glimlach uit en richt me weer op mijn tijdschrift. Nu ik wat rugklachten heb en het surfen er even niet in zit, heb ik me gestort op het lezen van de afgedankte tijdschriften van mijn gasten. De Libelle's, Linda's en een Vriendin zitten nu standaard in mijn strandtas. Waarin ik lees over ´Normalé´ dingen, die voor mij allang niet meer normaal zijn.
Een paar weken terug heb ik een bliksembezoek aan Nederland gebracht. Mijn stempel in mijn paspoort was verlopen, dus moest 24 uur het land uit. Weer even terug naar het ´normale´ leven, waar mijn lieve familie en vrienden me weer warm onthaalden. Een kus, een dikke knuffel en weer ouderwets bijkletsen zonder de vertraging van Skype. Even naar de winkel met mijn moeder en kroketten eten in de snackbar. Bitterballen tijdens een WK wedstrijd en een Hollands ontbijtje met kaas en Melk.
Nederland is allang niet meer mijn ´normale´ leven, maar het was weer heerlijk om mezelf weer even ´normaal´ te voelen tussen de mensen van wie ik hou.
Ondertussen klinkt er weer een harde roep vanuit de Moskee, tijd voor het zoveelste gebed, en voor mij weer tijd om verder aan het werk te gaan. Me weer richten op mijn abnormale gasten in dit abnormale land ;)
-
23 Juli 2014 - 18:37
Linda:
Miek..misschien moet je eens gaan denken aan het schrijven van een boek. Wat heb je dit toch weer prachtig omschreven! -
23 Juli 2014 - 22:08
Ria Wijten:
Inderdaad weer een mooi verhaal en zo te lezen voel je je daar ook weer thuis!! Nog veel werkplezier en de groetjes uit Holland -
23 Juli 2014 - 23:28
Flo:
Ondanks dat jij in een 'vreemd' land zit, is mijn vriendschap met jou de normaalste zaak van de wereld! -
24 Juli 2014 - 23:16
Hanneke:
Kort maar krachtig!! Maar een erg goede en duidelijke boodschap, mooi omschreven, 'normaal' is inderdaad een erg breed begreep en erg cultuur gerelateerd. Marokko is een bizar land, heb er zelf 5 dagen van mogen proeven en jij direct al zo'n 5 maanden denk....
Gelukkig blijf je zelf lekker 'normaal' en gewoon Annemiek :)
Succes weer met alle gasten! -
27 Juli 2014 - 21:18
Jeannet:
Mooi verhaal! Je zou best een boek kunnen schrijven.